باشندگان لجه‌منگل:  شفاخانه داریم، اما مریضان عاجل در آن تداوی نمی‌شوند

باشندگان ولسوالی لجه‌منگل پکتیا، می‌گویند که مرکزهای صحی این ولسوالی دورتر از مناطق مسکونی ساخته شده است و آنان در هنگام انتقال بیماران با مشکلات بسیار روبه‌رو می‌شوند و نمی‌توانند بیماران را سر وقت به شفاخانه منتقل کنند.

شین‌گل که بیمار خود را به شفاخانه «توشنک» ولسوالی لجه‌منگل آورده است، می‌گوید که در این شفاخانه نه دوا وجود دارد و نه داکتر متخصص.

او می‌افزاید: «در بهار که آب دریا افزایش می‌یابد، ما نمی‌توانیم مریضان خود را سر وقت به شفاخانه برسانیم. در زمستان وقتی برف می‌بارد و آب یخ می‌زند، جاده کامل بسته می‌شود و ما نمی‌توانیم مریضان را سر وقت به شفاخانه برسانیم. بعضی وقت‌ها مردم بیماران خود را با اسب یا روی تخته به شفاخانه انتقال می‌دهند.»

در همین حال، مهربان که بیمار خود را به این شفاخانه آورده است، می‌گوید که بیش‌‌تر مردم در کوه‌ها و دور از مرکز ولسوالی زندگی می‌کنند و به دلیل نبود آمبولانس در شفاخانه، مردم نمی‌توانند مریضان عاجل خود را به مرکز یا به دیگر شفاخانه ها انتقال دهند.

او می‌افزاید: «ما یک شفاخانه داریم که تنها چهار اتاق دارد. ما به داکتر و دارو نیاز داریم. وقتی بیماران خیلی عاجل داریم که در درمان‌گاه قابل درمان نیستند، وقتی می‌بریم در راه جان می‌دهند. دو سه زن در راه فوت کرده اند. ما نه به گردیز رسیده می‌توانیم و نه به شفاخانه‌ی شهر نو، بیماران در راه تلف می‌شوند. بنابراین، ما به جاده، چهار اتاق دیگر برای درمان‌گاه و به دواهای باکیفیت، نیاز داریم.»

به گفته‌ی باشندگان ولسوالی لجه‌منگل، در کنار راه مواصلاتی مرکز ولسوالی دریا قرار دارد و در زمستان هیچ موتری نمی‌تواند از آن عبور کند که در نتیجه‌ی آن بسیاری از بیماران جان خود را از دست می‌دهند.

مسئولان صحی پکتیا، برخی از مشکلات باشندگان ولسوالی لجه‌منگل را تأیید می‌کنند و قول می‌دهند که آن را حل کنند. خیرمحمد منصور، رییس صحت عامه‌ی پکتیا، می‌گوید که با کمک مؤسسه‌ی «ادا»، دواهای مورد نیاز به شمول شفاخانه لجه‌منگل به تمامی مرکزهای صحی این ولایت ارسال شده است.

به گفته‌ی او، در آینده‌ی نزدیک ۱۵ مرکز صحی جدید در مناطق دورافتاده‌ی پکتیا ساخته خواهد شد. او می‌افزاید: «ما انواع کلینیک و شفاخانه داریم از جمله RH، CHC، DH، BHC. شفاخانه‌ی ولایتی، شفاخانه ولسوالی، شفاخانه اجتماعی، مرکز صحی اولیه، مرکز فرعی و پست‌های کمکی داریم؛ اما آمبولانس تنها به شفاخانه‌های RH، DH و CHC داده می‌شود. در شفاخانه‌های RH، DH و CHC آمبولانس وجود دارد و به اندازه‌ی کافی خدمات ارائه می‌کنند؛ اما اجازه نداریم برای درمان‌گاه‌های BHC آمبولانس بدهیم.»

لجه‌منگل، یکی از ولسوالی‌های پکتیا است که در ۲۰ سال گذشته در بخش‌های صحی، آموزشی و بازسازی در این ولسوالی، کار قابل توجهی صورت نگرفته است.

باشندگان ولسوالی لجه‌منگل، می‌گویند که ساختمان‌های اداری این ولسوالی در کنار جاده‌ی اصلی گردیز-سمکنی ساخته شده است و جاده‌ی ۲۰کیلومتری مرکز ولسوالی تا محل سکونت مردم در وضعیت بدی قرار دارد که این مسئله آنان را با مشکلات بسیاری روبه‌رو کرده است.