ملت ما پدرخوانده نمی‌خواهد!

امنیت و آرامش در حالی سومین سال خود را می‌گذراند که به گفته کارشناسان، اقتصاد رشد چشم‌گیری داشته، تورم مهار شده، پول ملی ارزشش بالا رفته، فساد اداری به کمترین حد خود رسیده و روی زیر ساخت‌های اقتصادی کار به‌شدت جریان دارد و همه‌روزه شاهد افتتاح یا بهره‌برداری پروژه‌های کلان در سطح کشور هستیم.

داعش که تهدیدی برای همه دنیا بود، مهار شد، از کشت و قاچاق مواد مخدر جلوگیری شد و همه این‌ها از فردای بهتری برای ملت ما و جهان خبر می‌دهند و حقیقتاً آنچه به ملت‌ها آرامش می‌دهد ثبات، امنیت و اقتصاد است؛ دستاوردهایی که نباید دست‌کم گرفته شود.

حاکمان فعلی افغانستان به‌خوبی نشان داده‌اند که به هر آنچه می‌گویند، عمل می‌کنند و بر همه توافق‌هایی که با سایر کشورها بسته‌اند پایبند بوده‌اند. نه‌تنها این، بلکه در طول بیست سال جهاد ثابت کرده‌اند که جز خداوند به دیگری متکی نیستند.

امارت اسلامی افغانستان به خواست ملت روی کار آمد نه به کمک غربی‌ها و بیست سال در مقابل اشغالگران مقاومت کردند و آنان را شکست دادند و آمریکایی‌ها نیز اعتراف کرده‌اند که ما شکست خورده‌ایم؛ چنانکه «کینزینگِر» عضو جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان آمریکا به نشریه «نیوز ویک» می‌گوید: «این یک شکست سنگین است و من واقعاً در این باره ناراحت هستم». چندین سیاستمدار آمریکایی دیگر و بسیاری از اعضای ناتو نیز به این مهم اذعان کرده‌‌اند؛ لذا این شکست غیر از توکل بر خدا و همراهی ملت امکان‌پذیر نبود. امارت اسلامی افغانستان در عمل ثابت کرده است همان‌طوری که می‌تواند ابر قدرت‌ها را شکست دهد، این توانایی را نیز دارد که اقتصاد کشور را شکوفا کند؛ چنانکه روز گذشته مسئولین امارت اسلامی هشت حلقه چاه نفت را در ولایت سرپل افتتاح کردند، این مشت نمونۀ خوار است.

افرادی که در بیست سال گذشته از دسترخوان رنگین غربی‌ها می‌خوردند و حق ملت را زیر نام دموکراسی به یغما می‌بردند، دو مرتبه پا به میدان گذاشتند و ادعای پدر خواندگی دارند و در حال دسیسه‌چینی هستند و هر روز گردهمایی دارند تا طرح نو دراندازند و با بسیج کردن برخی کشورهای منطقه و گروه‌ها می‌خواهند به این هدف دست یابند؛ بنابراین در کشورهای مختلف نشست‌هایی برگزار می‌کنند که محفل‌های این چنینی جز اتلاف وقت چیز دیگری در پی نخواهد داشت. آنان هنگامی که دیدند جنگ اکراین و غزه توجه همه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است و از ادعاهای پوچ‌شان در نشست‌های مسکو، ویانا، پاریس، آمریکا وغیره برگزار کردند به‌خوبی استقبال نشد، حال در تاجیکستان؛ کشوری که خود متهم به خفقان است، نشست دیگری گرفتند تا بلکه دوباره سمت و سوی رسانه‌ها را به این طرف جلب کنند، اگر چه رسانه‌های بزرگ دنیا این نشست را بی‌دستاورد دانستند و ظاهراً تیرشان به خطا رفت.

به نظر می‌رسد آنچه برای آنان مهم و حیاتی است به حرکت درآوردن ماشین جنگ در کشور است و در نهایت تقسیم کشور به جزایر قدرت و شمال و جنوب، برنامه‌ای که ملت افغانستان از آن بسیار متنفر اند، چنانچه آنان در گذشته این کار را بارها انجام داده بودند.

لذا اگر آنان راه‌حلی برای پیشرفت افغانستان دارند و در گفتارشان صادق هستند بهتر است آن را با حاکمان فعلی کشور در میان بگذارند، اگر چه بیست سال مملکت در دستشان بود، اما در آخر چند میلیون معتاد به ملت تحویل دادند و با میلیون‌ها دالر که حق ملت بود از افغانستان گریختند.

بنابراین اگر واقعاً دلسوز این ملت هستند، آرام باشند و چوب لای چرخ پیشرفت ملت نگذارند، بگذارند افغانستان در مسیر صحیحی که در حال حرکت است، باشد. باعث مزاحمت بیشتر علیه ملت نشوند، بیش از این ملت را رنج ندهند افغان هراسی در دنیا به راه نیندازند. این حرکت‌ها جز اینکه وقت شان را تلف می کند دستاورد دیگری نخواهد داشت. خلاصه اینکه ملت افغانستان پدر خوانده نمی‌خواهند.