فضیلت روزه روزه دار مراقب خدای متعال است

قسمت بیست و یکم

حبیبی صالحی

فضیلت بیست و سوم

روزه مراقبت خدای متعال است، یعنی روزه‌دار همواره برای رعایت حق خدایی خدای متعال نشسته و می‌داند که خدای متعال بر هر چیزی قادر و توانا است، بنابراین الله(ج) را به نحوی پرستش می‌کند که گویا تعالی در برابر دیدگان وی حاضر و ناظر است، روزه‌دار خدای متعال را می‌بیند و اگر او خدای تعالی را نمی‌بیند باور دارد و همواره می‌اندیشد که خدای متعال او را قطعاً می‌بیند.

انسان روزه‌دار در این حالت مراقبت روزه‌داری از یک‌سو بر اساس مؤاخذه و گرفت از ناحیه تقصیرات بندگی، از خدای متعال خوف و هراس دارد و از سوی دیگر بر اساس رحمت و لطف الهی، از اوتعالی امیدواری نایل شدن به رحمت بیکران و مشمول شدن به لطف و بخشش بی‌پایان دارد. از اینجاست که بنده مسلمان عبادت روزه را در حال خلوص باطن به خدا در پیدا و پنهان انجام می‌دهد، از غیر اوتعالی همواره روی‌گردان است، نفس خویش را از حول و قوه خود بیرون می‌کند و در حول و قوه الهی قرار داده در انتظار لطف و رضای حضرت دوست می‌نشیند، چون باورمند است که خدای متعال از کردار و گفتار او، از پیدا و نهان او، از نشست و برخاست او و از تمامی احوال او اطلاع دارد. (علی‌محمد جرجانی، التعریفات، محمدعلی تهانوی، کشاف اصطلاحات الفنون، واژه: المراقبة)

پس روزه‌دار با این باور و چنین ایده و مفکوره مراقب خدای متعالش هست و همه کارش برای اوست، به این اساس پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم روایت می‌کند که او در مورد این مراقبت بنده‌اش چنین فرموده اند:

یدع الطعام و الشراب و شهوته من أجلی؛ روزه‌دار غذا و نوشیدنی و شهوتش را به خاطر من رها می‌کند. (ابن خزیمه، صحیح ابن خزیمة، ج 3 ص 197)

در حدیث دیگری پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم چنین روایت می‌کند:

عَبْدِى تَرَكَ شَهْوَتَهُ وَطَعَامَهُ وَشَرَابَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي؛ بنده‌ی من شهوت، غذا و نوشیدنی‌اش را تنها به‌ خاطر من رها کرده است. (ابن حجر عسقلانی، إطراف المسند المعتلي بأطراف المسند الحنبلي، ج 8 ص 39)

نکته: حدیثی که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم از خدای متعال آن را روایت کند، به آن «حدیث قدسی» می‌گویند.

خدایا! ما بندگان پر از تقصیر تو هستیم و با کوله‌بار گناه آمده‌ایم، آری، این اعتراف عاجزانه بندگی است.

پروردگارا! حقا که از تو هراس داریم، روزه را تنها برای تو می‌گیریم و این‌چنین به سایه‌ی لطف و رحمت تو پناه می‌بریم.

ای خدای کریم و مهربان! لطف و رحمتت را بالای ما سرازیر نموده و ما را مغفرت و بخشش‌کن.                  ادامه دارد