آگاهی ملت، باعث آبادی کشور می‌شود

احمدشاه
بدون شک آگاهی و بیداری در زندگی بشر نقش اساسی و حیاتی دارد و ملت‌های آگاه و بیدار به مدارج بلند زندگی رسیده اند و آرامش، سعادت و رفاه را ازآنِ خود کرده اند.
کشورهایی که امروز آباد استند و تمام مشکلات مردم شان مرفوع است، همه از برکت دانش و آگاهی بوده و ملت شان با نور آگاهی صعود کرده اند و به کهکشان‌ها راه یافته اند.
ملت‌های آگاه امروز از تمدن و تکنالوژی حرف می‌زنند و غبار جنگ و خشونت را از شیشه‌ی زندگی شان می‌زدایند و فضای امن، باهمی و تمدنی را در ماحول خویش، به وجود می‌آورند.
ملت‌های آگاه و بیدار، کسانی را بر سرنوشت خود مسلط می‌سازند و امور کشور را به دست شان می‌سپارند که دل‌سوز ملک و ملت خود باشند و منافع کشور شان را بر تمام منافع شخصی ترجیح بدهند.
اما متأسفانه ملت افغانستان که از سطح بالای آگاهی بی‌بهره اند، همواره اقتدا به رهبرانی کردند که وطن را گاهی به انگلیس فروختند، گاهی به روس و بار آخر هم به امریکا.
رهبران افغانستان غالباً، منافع شخصی شان را بر منافع اسلامی و ملی ترجیح دادند و با گرفتن بسته‌های دالر و اشغال چوکی‌های موقتی و منصب‌های مقطعی به پای اشغال‌نامه‌ها امضا کردند.
خصوصاً در بیست سال پسین، ملت ما شاهد حضور هزاران تن نیروی نجس اشغال‌گر امریکا و ناتو در افغانستان بودند و بازهم به اثر ناآگاهی‌ها، ملت در صندوق کسانی رای خویش را ریختند که مستقیم تربیت‌شده غرب بودند و یا در معاملات ننگین با روس‌ها و امریکایی‌ها نقش بارز و کلیدی داشتند.
از سوی دیگر از کسانی پیروی کردند بعد از جهاد، علیه قشون سرخ شوروی و حکومت کمونیستی، جنگ‌های تنظیمی، گروهی، قومی و مذهبی را به راه انداختند و تمام دستاوردهای جهاد را برهم زدند.
اما با پیروزی امارت اسلامی افغانستان، گلیم همه رهبران معامله‌گر و خودخواه و برنامه‌های خارجی جمع گردید و ملت تحت رهبری سالم عالیقدر امیر المومنین شیخ هبت الله آخوندزاده «حفظه الله» قرار گرفتند و با گذشت هر روز گواه امنیت سرتاسری، تطبیق احکام الهی و عدالت اجتماعی استند.
این امنیت و تطبیق شریعت از زمانی که مرحوم امیر المومنین ملامحمدعمر مجاهد «رح» قیام و حرکت نمود، در افغانستان میسر گردید و بعد ازآن توسط امیرالمومنین شهید ملامحمداختر منصور و امیرالمومنین شیخ «حفظه الله» تا اکنون ادامه دارد.
رهبران فراری و فرماندهان بدزبان، در چهل‌وچند سال و به ویژه در بیست سال اخیر از ملت ناآگاه من‌حیث مواد سوخت استفاده کردند و فرزندان زیادِ این کشور را قربانی سیاست خود و اهداف ناپاک امریکا و ناتو نمودند.
آنان از سفارت امریکا، انگلیس و از بعضی کشورهای مغرض دیگر دالر به دست می‌آوردند، اما فرزندان ملت را ترغیب به جنگ علیه مجاهدین می‌نمودند و آنان را در چاه هلاکت می‌افکندند.
خوشبختانه ملت شریف افغانستان، حالا آنان را بهتر شناخته اند و دیگر به حرف آنان آب از آب تکان نمی‌خورد و همه از نظام اسلامی که با خون مطهر هزاران شهید به دست آمده است، حمایت می‌کنند و برای آبادی و شکوفایی کشور خود، همه‌روزه تدابیر می‌گیرند و تلاش می‌نمایند.
رهبران فراری باید بدانند که دیگر روی قدرت و چوکی را در افغانستان نمی‌بینند، باید از دسیسه و توطیه دست بکشند و بیایند در افغانستان آزاد، متحد و مقتدر زندگی شان را به طور آبرومندانه به پیش ببرند.
چون در زندگی پرزرق و برق کشورهای بیگانه، عزتی نیست و همه‌روزه من‌حیث یک شهروند خارجی در آنجا توهین و تحقیر می‌شوند.
بیایند در کنار ملت افغانستان قرار بگیرند و در قصرهای مجلل و شگفت انگیزی را که از بیت المال و دالر امریکا ساخته اند، زندگی کنند.
ورنه برای شان در خارج هم جایی نخواهد بود و روزی خواهد رسید که ازآنجا هم رانده شوند و در روی زمین خدا، جایی برای زیست و زندگی نداشته باشند.
آنان اگر از بیرون، دست به شرارت بزنند شکی نیست که خشم ملت مجاهد و سلحشور افغانستان، دامن شان را درآن‌جا نیز خواهد گرفت و چنگال قانون و عدالت الهی، گلوی شان را در هرجایی که باشند، خواهد فشرد.
دیدگاه ملت این است که دیگر خارجی‌ها بالای آنان اعتماد نمی‌کنند و آنان را به حیث جنگ‌سالار، مافیا، دزدان بیت المال و خلاف منافع افغانستان می‌شناسند.
توصیه‌ی ملت این است؛ صلح راهی‌ست که رب العالمین آن را «خیر» توصیف کرده است و باید این تیکه‌داران قومی، دست به ریسمان صلح و اخوت بزنند و بیایند در کنار ملت و دولت، برای آبادی کشور بربادرفته، خدمت کنند و اگر نفوذ و رسوخی دارند، باید آن را دیگر برای آبادی، شکوه و عظمت کشور خود به خرچ بدهند.
و ما علینا الا البلاغ