سعادت و رفاه در سایه علم

مولوی محمدرحیم

علم در انفس الامر زاینده‌ و تولیدکننده‌ی فلاح، صلاح و خوشبختی‌هاست.

اگر آفتاب علم نمی‌بود همه چیز در پشت پرده‌ی تاریکی، پنهان می‌ماند و بدون علم هیچ‌‌کاروانی به منزل نمی‌رسد و هیج قافله‌یی‌ راه به سرمنزل مقصود، نمی‌رساند.

جامعه‌ها و ملت‌هایی که امروز به اوج پیشرفت‌ها رسیده اند و سخن از قدرت‌‌مندی و تمدن در جهان می‌زنند، آنان در مسیر آموختن علم و حکمت زحماتی را متحل شده اند و در راه به دست آوردن علم و دانش، تلاش‌های مضاعف و بی‌ حدوحصری را انجام داده اند.

اگر آفتاب علم نمی‌بود، بدون تردید امروز جوامع بشری در امواج تاریکی‌ها غرق شده بودند و ابر سیاه جهل و نادانی بر تمام شعبات زنده‌گی انسان‌ها سایه افگنده بود و مردم در یک فضای تاریک و سردرگمی مطلق به سر می‌بردند.

رب‌العالمین اکیداً انسان‌ها را به فراگیری علم دعوت می‌کند و به آب کوثر دانش و حکمت فرا می‌خواند.

قرآن مجید که کتاب زنده و لبریز از حکمت الهی‌ و بزرگ‌ترین نصب العین برای مسلمانان است، تمام بشر را به آموختن علم تشویق می‌کند و بر بها و ارزشمندی دانش و طلب علم و حکمت تٲکید می‌نماید.

این کتاب سرنوشت‌ساز مقام علما و دانشمندان را رفیع توصیف کرده و جایگاه شان را خیلی علی و بلند معرفی می‌نماید.

پیامبر بزرگوار اسلام، پیامبر نور و رحمت صلی الله علیه و سلم هم علم را نور تعریف کرده، علما را منبع فلاح و رستگاری دانسته و امتان خود را از ❪گهواره تا گور❫ به فراگیری علم و دانش، فرا خوانده است.

اسلام عزیز از بنیاد و اساس از جهل نفرت دارد و انزجار و بیزاری عمیق خود را از روز ازل تا قیام قیامت با جاهلان و نابخردان اظهار داشته است و همچنان اسلام عزیز عالمان و دانشمند بزرگ جهان را در در دامن خود پرورش داده که امروز نام آنان، شکوه و عظمت تاریخ جهان و جهانیان است.

رشد و بالندگی اقتصاد، سیاست، امنیت، تمدن و تکنالوژی، بیشتر از فکر عالی بو کارنامه‌های تابناب علما و دانشمندان مسلمان سرچشمه گرفته است که حتی جهان کفر به نام درخشان آنان می‌بالند و فخر می‌ورزند.

کارنامه‌های تدرخشان پیامبران گرامی، اصحاب کرام و دیگر افتخارآفرینان و دانشمندان مسلمان، دلیل روشنی بر مترقی بودن و استناد مبرمی بر متمدن بودن مسلمانان جهان است.

هیچ‌کسی از خدمات ارزشمند و شایان تمدن‌های اسلامی و کارکارکردهای فرزندان مسلمان در جهان، چشم‌پوشی کرده نمی‌تواند و کارنامه‌های هریک شان از آفتاب آفتابی‌تر است.

اما با درد و دریغ! که در قرن‌های پشین جهان کفری و مستکبران خون‌خوار، مذبوحانه برای عقب‌راندن امت اسلامی و جهان اسلام، توطیه‌چینی کردند و با عنوان‌های مختلف، مسلمانان را از نعمت عظمای علم و دانش و تکنالوژی، دور نگاه داشتند.

متاسفانه در قرن‌های اخیر، مسلمانان خود نیز غفلت و سهل‌انگاری‌ کردند و برای به‌وجود آوردن تمدن و اقتدار اسلامی، توجه و تلاش نورزیدند.

بالآخره دسایس دشمنان اسلام و غفلت مسلمان‌ها، دستی به‌هم داده، سب عقب‌مانده‌گی و قهقرای مسلمانان و جهان اسلام گردید.

امروز بر عالمان دانشمندان مسلمان لازم و اشّد نیاز است که برای آگاهی امت اسلامی و دفع و طرد دسایس دشمن، کار کنند و جهان اسلام را از منجلاب عقب‌مانده‌گی‌ و لجن‌زار بی‌چارگی، فقر و بدبختی‌ نجات بدهند.

بدون شک یگانه انتخابی که جهان اسلام را ازاین چالش‌ها و بن‌بست‌ها بیرون می‌آورد؛ علم، دانش و فضل است و همچنان با این وسیله‌ها حاکم شدنِ اقتدار اسلامی.

علم است که نعمت عظمای توحید و جوهر ارزشمند شریعت را به ما به معرفی می‌گیرد و دست ما را گرفته به خوشبختی، فلاح، رستگاری و انکشافات می‌رساند.

علما و دانشمندان در پرتو علم، خدای واحد و لایزال را می‌شناسند و در روشنی آن به طاعت و عبادت و بنده‌گی می‌پردازند.

از همین جهت است که امروز اکثر کافران و مشرکانی که به دین مقدس اسلام مشرّف می‌شوند، مسلمانان پژوهشی و تحقیقی استند و در نتیجه‌ی کشف و تحقیقِ علمی، ایمان آورده اند و تا آخرین رمق حیات در پای عقیده و باور خویش، ایستاده‌گی می‌نمایند.

قرآنکریم ؛ کتابی‌ علمی‌ست که سعادت دنیا و آخرت را تضمین کرده است و در درازنای تاریخ، انسان‌ها را در فضای روشنِ علم و بصیرت و بینش فرا دعوت کرده است.

اگر واقعاً امت اسلامی به شکل اکادمیک و علمی به قرآن عظیم الشٲن مراجعه نمایند، نه‌تنها که احتیاجات و نیازمندی‌های شان رفع می‌شود بلکه همواره به قله‌های شامخ اقتصاد، سیاست، امنیت، اقتدار اسلامی می‌رسند.  چون علم و دانش نور است و در سایه‌ نور، تمام خوشبختی‌ها سر بلند می‌کند، درخت فلاح، صلاح و سعادت به رشد و بالندگی می‌رسد و به درستی ثمربخش واقع می‌شود.

پس بر امت اسلامی و خصوصاً بر ملت قهرمان، مجاهد و رنجدیده‌ی افغانستان است که با علم آمیزش داشته باشند و از میوه‌ی شیرین دانش و حکمت استفاده بسزایی ببرند و با این چراغ که ره‌گشای تمام انسان است، به مسیر ترقی و تمدن، با کمال بصیرت و حکمت در حرکت باشند.