ما هم باید در تکنالوژی پیش‌قدم باشیم!
متٲسفانه امت اسلامی در مجموع و خصوصاً افغانستان به اثر جنگ‌های تحمیلی و تحمل ضربات متعاقب، از داشتن وسایل مدرن و تکنالوژی عقب مانده و در انکشاف و پیشرفت‌های عصر دست نیافته است و بالمقابل، جهان کفر به پیشرفت‌های عجیب و غریبی دست یافته اند و امروز به مقام بلند تمدن و تکنالوژی رسیده اند.
متٲسفانه امت اسلامی در مجموع و خصوصاً افغانستان به اثر جنگ‌های تحمیلی و تحمل ضربات متعاقب، از داشتن وسایل مدرن و تکنالوژی عقب مانده و در انکشاف و پیشرفت‌های عصر دست نیافته است و بالمقابل، جهان کفر به پیشرفت‌های عجیب و غریبی دست یافته اند و امروز به مقام بلند تمدن و تکنالوژی رسیده اند.
افغانستان، نزدیک به پنج‌دهه است که در وضعیت فلاکت‌بار و دردناکی قرار دارد و در این مدت، زخم‌های عمیقی در پیکر نحیف‌اش وارد شده و برج‌های بلند معارف و تحصیلات آن فرو ریخته است.
بعد از سرنگونی حکومت داودخان به دست کمونیست‌های ویرانگر، دیگر افغانستان روی خوبی را نه تنها ندید، بل‌که با گذشت هرروز ویرانی و بربادی را تجربه کرد.
از تجاوز قشون سرخ شوروی و حاکمیت سیاه کمونیستی گرفته، تا جنگ‌های گروهی و حزبی، همه افغانستان را نابود کرد و هست‌وبود این سرزمین را به باد یغما سپرد.
در بیست سال پسین نیز باوجود سرازیرشدن دنیای دالر و امکانات از طرف امریکای متجاوز، بازهم افغانستان به آبادی و شکوفایی دست نیافت و بیشتر دالرها در دسترس کسانی قرار گرفت که برای خود بلندمنزل‌ها و خانه‌‌های شیک ساختند و موترهای قیمتی خریدند و بقیه‌ی پول را
به بانک‌های خارجی واریز کردند که امروز با استفاده ازآن در کشورهای بیگانه، به عیش‌ونوش می‌پردازند.
از طرف دیگر با کودتای ننگین کمونیستی و جنگ‌های تنظیمی و تجاوز امریکا، سیستم تعلیم و تحصیل نیز از بین رفت و مدارس، مکاتب و پوهنتون‌ها به چالش‌های بزرگی مواجه شدند.
اگرچه با پیروزی امارت اسلامی افغانستان، سیستم تعلیم و تحصیل در حال بهترشدن است و زود خواهد بود که معارف و تحصیلات کشور دوباره جان بگیرد و فرزندان این سرزمین از نعمت علم و دانش به وجه بهتر مستفید شوند، اما باآن‌هم فرصت‌ها می‌سوزند و با گذشت هرلحظه، اوقات ارزشمند و طلایی فرزندان مملکت از دست می‌روند.
امروز زمانی آن رسیده که با استفاده از نعمت آزادی و آرامی، باید به آبادی و شکوفایی دست بیابیم و ما نیز مانند دیگران در پیشرفت، تمدن و تکنالوژی پیش‌قدم شویم.
چون هر کشوری که یک بار جنگ و ویرانی را تجربه کرده باشد، ملتش می‌کوشد که دوباره آن طعم تلخ را نچشند و گرفتار جنگ، خشونت و بربادی نشوند.
افغانستان امروز به آبادی و پبشرفت، اشّد ضرورت دارد و سال‌هاست که از ناحیه جنگ، فقر و عقب‌ماندگی درد می‌کشد و رنج می‌بیند.
امروز ملت و حکومت ما مسئولیت دارند تا از این فضای روشنِ به دست آمده و فرصت طلایی استفاده کنند، فرزندان کشور را با سلاح علم و دانش مجهز نمایند و کشور را با استفاده از تعلیمات دینی و تکنالوژی عصری، به قله‌های ترقی و تعالی برسانند.
در غیرآن، دشمنان اسلام و افغانستان، بازهم خواب اشغال این سرزمین را خواهند دید و چشم تجاوز و اشغالگری به سوی افغانستان عزیز خواهند دوخت و با استفاده از تکنالوژی و وسایل مدرن خود، ما را بار دیگر به چالش خواهد کشاند.
