موفقیت تحصیلی فرزند تان را تضمین کنید

احسان الله
یکی از آرزوهای بزرگ و ارزش مند والدین داشتن فرزندان اهل علم، دانش و اخلاق نیکو می باشد. در عصر حاضر علم و معرفت از جایگاه بلند برخوردار بوده که باید از داشته های سودمند آن مستفید گردید.
به همین اساس مدرسه یا مکتب برای افراد بیشماری تداعی کننده خاطرات خوب و زیبایی است که در هر سنی یادآوری آن ها برای شان لحظات شیرینی را می سازد. آیا به عنوان والدین یک دانش آموز می دانید، که چگونه می توانید به فرندان تان در راه کسب علم و دانش بهتر و بیشتر کمک کنید که در آینده خاطرات زیبا و خوبی از دوران مدرسه اش در ذهن داشته باشد. برای این که بتوانید به بهترین حالت به فرزندتان کمک کنید باید کاری کنید تا موفق باشند و برای این کار با نکات کوچک می توانید موفقیت های بزرگی را برای آنها بسازید.
در این مطلب تلاش شده تا آن پندهای کوچک را به شما که جایگاه والدین دانش آموزان را دارید، یادآوری کرده تا فرزندان تان بتوانند در تحصیل خود موفقیت های بزرگی را به دست آورند.
نسبت به مدرسه یا مکتب برداشت مثبتی داشته باشید:
وقتی پدر می گوید: «من همیشه به مدرسه علاقه مند بوده ام، مطالبی که در مدرسه یاد گرفته ام در فهمیدن مسایل مربوط به زندگی و کارم کمک زیادی به من کردند». غیرمستقیم به فرزندان خود کمک می کند تا احساس مثبتی نسبت به مدرسه کسب کنند. زمانی که مادر می گوید: «بگذار مسایل و تکالیف درسی تو را ببینم، شاید در فهم سوالات بتوانم کمکت کنم.» چیزی بیش از کمک به کودک عرضه می کند. او در حقیقت می گوید: «این مهم است که تو باید خودت آن را انجام بدهی، لیکن من کمک خواهم کرد تا کاری را که باید انجام دهی، خوب بفهمی.»
نقش معلم را برایش ایفا نکنید:
لازم است همگام با رشد کودک، نقش والدین و معلمان از یکدیگر مشخص شود. این بدان معنا نیست که خود را از آموزش به کودک منع کنیم بلکه از ایفاکردن نقش معلم خودداری کنیم. چنانچه خواسته شما از فرزندتان بیش از حد باشد و همه چیز حالت تربیتی و آموزشی داشته باشد، قطعاً این خطر وجود دارد که او را نسبت به هر گونه یادگیری دل زده کنید. علاوه بر آن، در رابطه پدر و مادر- فرزندی، رابطه عاطفی از اهمیت بسیارزیادی برخوردار است. پدر یا مادر می‌خواهد آمال و آرزوهای خود یا روند دوران تحصیلی خودشان را در مورد دختر یا پسرشان پیاده کنند. فرزند برای آنکه نسبت به پدر و مادر و معلم اش «وفادار»بماند، سعی می‌کند خواسته آنان را عملی کند و در این‌صورت احتمال دارد دچار تعارض شود.
اهداف مشخصی را با او تعیین کنید:
موفقیت تحصیلی کودک شامل «قراردادی» است که بین او و والدین اش گذاشته می‌شود و بر مبنای اهدافی مشخص و قابل‌دسترس است؛ مثلاً «در این ساعت باید کارهایت را انجام داده باشی»، «قبل از اینکه دوباره بهت سر بزنم، باید برنامه‌ای بریزی و نوشتنی‌هایت را نوشته باشید»، «قبل از پایان 3ماه، در این درس باید پیشرفت کرده باشید» و… موعد مقرری که هریک از طرفین باید آن‌را رعایت کنند کمک می‌کند تا کودک کنترل زمان را یاد بگیرد و کارش را به‌طور سازنده و با انگیزه دنبال کند.
درس خواندن را برایش معنادارکنید:
برای آنکه کودک برای درس خواندن انگیزه داشته باشد و احساس مسئولیت کند باید درک کند که برای پدر و مادرش درس نمی‌خواند بلکه این کار را برای خودش انجام می‌دهد تا به هدفی خویش دست یابد. همچنین او باید قادر باشد میان زندگی کنونی‌‌اش به‌عنوان دانش‌آموز و زندگی آینده‌‌اش به‌عنوان فردی بزرگسال ارتباط ایجاد کند و از کودکی برنامه شغل آینده‌‌اش را در ذهن بپروراند. «می‌خواهید یک داکتر شوید؟ درس علوم خیلی برایت مهم است»، «یک خبرنگار بزرگ؟ یادگیری زبان‌های خارجی به تو کمک می‌کند»… البته این بدان معنا نیست که او را دربند برنامه‌ای دست نیافتنی و غیرعینی کنید بلکه به او کمک کنید تا به تلاش‌هایی که مدرسه از او می‌خواهد، معنا ببخشد.
به او یاد دهید زمان را اداره کند:
اغلب بچه‌ها وقتی عادت می‌کنند کارهای شان را به‌طور نامنظم انجام دهند، عاجز می‌شوند. ازاین رو باید خیلی زود به آنها تایم منظم کاری داد. وقتی کودک از مدرسه یا مکتب به خانه برمی‌گردد، چه زمانی بیشتر احساس راحتی می‌کند تا کارهایش را انجام دهد؟ با درنظر گرفتن علایق او و محدودیت‌های خانواده، یک ساعت مشخص را برایش تعیین کنید. به این‌ترتیب کودکی که از همان صنف اول هر روز بعد از خوردن غذا به خواندن عادت کند، بعد‌ها نیز راحت‌تر می‌تواند وقت بیشتری را به‌‌طور منظم به انجام کارهای مدرسه‌‌اش اختصاص دهد.
فرزند خود را در مسیر موفقیت قرار دهید:
کودکان نیز؛ مانند بزرگسالان، در اثر موفقیت های متناوب به موفقیت خو می گیرند. آنها به خود اطمینان پیدا کرده و از خویشتن انتظار موفقیت دارند. این گونه کودکان در مدرسه موفق و در خانه شاد و مسرور هستند. شکست نیز شکست های بعدی را به دنبال دارد. کودکان به موفقیت های روزانه احتیاج دارند. آنها باید آگاهی یابند که والدین شان از موفقیت آنها اطلاع حاصل کرده و به وجودشان افتخار می کنند. والدین باید به کودکان بفهمانند که موفقیت یک رویای دور و غیرقابل دسترس نیست، بلکه موفقیت درزمان حال هم موجود و ممکن است.
تمرکز حواس:
کودکان باید حواس خود را متمرکز کنند. هر بار که کودک به تلاش خود برای یافتن پاسخ ادامه دهد، توانایی او فزونی می یابد. یعنی به تفکر مداوم و اصرار در تفکر عادت می کند.
والدین باید کودکان خود را به این روش تشویق کنند که هنگام کار، به کار و هنگام بازی به بازی کردن بپردازند. این روش برای زندگی روش خوبی است.
ترس از شکست را کاهش دهید:
وقتی به کودک مسئولیت خیلی زیاد بدهید، نگرانی او گسترش می یابد. اگر مسئولیت خواسته شده از کودک بسیار اندک باشد، کودک وابسته و تابع بار می آید. میان این دو، یک محوطه وسیع و پهناوری وجود دارد که کودکان در آن شاد، موفق و آرام می باشند. این همان روابطی است که والدین باید برای دست یافتن به آن کوشش کنند. والدین دراعمال کنترل وانضباط باید تا جایی پیش روند که کودکان اخذ تصمیم را فرابگیریند. همزمان با این، کودکان باید مسئولیت تمیزی، نظافت و نگهداری از اتاق و وسایل شخصی خویش را به عهده بگیرند.
کمک کنید تا فرزندان شما مرکز توجه خود را گسترش دهند:
انسان هرچه بیشتر بداند، نیازمندی و گرایش او به دانستن بیشتر می شود. تکمیل الگوی ادراک و تفاهم در مغز، سبب کسب لذت شادی می شود. هرچه دامنه دانش بیشتر باشد، زمینه های زیادتری را می توان به آن اضافه نمود. وقتی فرزند شما عقاید و نظریات را به زبان خود بیان می کند، او آنها را به الگوی تفکر خود تبدیل می نماید.
استعدادهای ویژه را تشویق کنید:
اگر کودک به هنر علاقه مند است و تقریبا همه وقت خود را صرف آن می کند، یا عاشق آثار هنری بوده و خود به خلق آثار هنری می پردازد، تمام این علایق و فعالیت ها مفید هستند. البته تا جایی که به نمرات مدرسه یا مکتب و توانایی تحصیلی اش لطمه ای وارد نشود. در غیر این صورت والدین باید دست به اقدام بزنند. برای یک دختر و پسر جوان این امکان وجود دارد که شانس موفقیت خود را در پی کسب چنین تجربه هایی از دست بدهند. نگذارید که این اتفاق برای فرزندان شما پیش بیاید. اگر والدین سعی نکنند علاقه ای را که کودک قبلا داشته از بین ببرند، بیشتر موفق خواهد شد. بگذارید که او علاقه خود را حفظ کند و در همان موقع او را تشویق کنید تا به موضوعات دیگر نیز علاقه مند گردد. مخصوصا به موضوعات درس مدرسه یا مکتب.
به جای اینکه نگران شوید درک کنید
کجا مشکل داشته؟ چه چیزی را نفهمیده؟ چه کار کنیم تا دوباره این اشتباهات را تکرار نکند؟ اگر بنا باشد که با دیدن فقط یک نمره بد نگران نشویم، خوب است که در مورد علت‌های آن به روشنی و فورا با کودک و درصورت لزوم با معلم اش صحبت کنیم. زیرا اگر مشکلات را به حال خود رها کنیم، احتمال دارد که یا نسبت به کودک خیلی «سختگیر» شویم یا بیش از حد او را به حال خودش رها کنیم. «هیچ کاری نمی‌شود کرد»، «هر کار بکنید، هیچی از ریاضی سرش خلاص نمی‌شود»؛ این دو برخورد انگیزه کودک برای درس خواندن را به شدت از بین می‌برد.
از آموزگاران کمک بگیرید:
نزدیکترین مرجع استفاده از افراد متخصص برای حل مشکلات یادگیری دانش آموزان، آموزگاران و مشاورینی هستند که در مدرسه یا مکتب با فرزند شما کار می کنند. با کمی نقشه و پیش بینی، این امکان را به دست خواهید آورد که بهترین کمک را از آنان بگیرید. در این راه منتظر پیش آمدن مشکل نشوید. باب آشنایی را باز کنید.
بنابراین باید تمام والدین از این ابزارهای مهم برای کسب و افزایش علم و دانش استفاده عظیم را برد و زندگی و مسیر آینده های آنان را تضمین کرد؛ چون: داشتن دانش و معرفت انسان را به قله های موفقیت و بالندگی و رستگاری راهنمود می شود به امید آزادی و آبادی در مسیر علم و دانش اسلامی.