آگاهان اقتصادی: کمک‌های انسان‌دوستانه، به منظور ثبات پول افغانی انجام می‌شود

بر اساس آمار بانک مرکزی افغانستان، در مجموع میزان کمک‌های انسان‌دوستانه به کشور، پس از بازگشت امارت اسلامی به قدرت، به بیش از دو میلیارد و ۷۳ میلیون دالر می‌رسد؛ اما شماری از آگاهان مسائل اقتصادی، می‌گویند که این کمک‌ها به منظور پشتیبانی از ثبات پول افغانی صورت می‌گیرد، نه مدیریت بحران انسانی در افغانستان.
تاج‌محمد تلاش، آگاه مسائل اقتصادی، می‌گوید: «پس از حاکمیت امارت اسلامی بر افغانستان، تا اکنون میزان کمک‌های انسان‌دوستانه به دو میلیارد و ۷۳ میلیون دالر می‌رسد که این کمک‌ها به منظور ثبات پول افغانی است نه کاهش فقر در افغانستان.»
عبدالنصیر رشتیا، دیگر آگاه مسائل اقتصادی، نیز می‌گوید: «کمک‌های انسان‌دوستانه اند و زندگی مردم فقیر تغییری نکرده است. حکومت باید مسئولیت اختیارات پول را بگیرد و با کشورهای دیگر تفاهم داشته باشد.»
دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا)، پیش از این گفته بود که بیش از ۲۴ میلیون تن در افغانستان، در وضعیت ناامیدکننده‌ای زندگی می‌کنند که بیش‌تر به کمک‌های انسان‌دوستانه نیازمند اند.
در همین حال، رفیع‌الله، باشنده‌ی کابل که سرپرست خانواده‌ی چهارنفری است و به دلیل ناداری، او و خانواده‌اش شب‌وروز شان را زیر خیمه می‌گذارنند، می‌گوید: «به دلیل ناداری در خیمه زندگی می‌کنیم. نان شب را پیدا می‌کنیم؛ اما برای صبح نگرانیم. چیزی برای خوردن نداریم و تا کنون کمک هم دریافت نکرده‌ایم.»
خلیل، دیگر باشنده‌ی کابل، نیز می‌گوید: «با مشکلات اقتصادی زیادی روبه‌رو هستیم. در خانه چیزی برای خوردن نداریم و به کمک‌های انسان‌دوستانه دست‌رسی نداریم. همه کمک‌ها را زورمندان محلی می‌گیرند.»
با این حال، مسئولان وزارت اقتصاد، می‌گویند که برای سازمان ملل متحد، طرحی را پیشنهاد کرده اند که به جای کمک‌های انسان‌دوستانه، از برنامه‌های کارآفرینی پشتیبانی کنند.
عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی این وزارت، می‌گوید: «کمک‌های انسان‌دوستانه اندک است و در زندگی مردم تغییری ایجاده نکرده است. ما به سازمان ملل متحد طرحی را پیشنهاد کرده‌ایم که این کمک‌ها باید توسط نهادهای مربوط امارت اسلامی به مردم توزیع شود که بیش‌تر مؤثر است.»
پس از روی‌کارآمدن امارت اسلامی، بیش‌تر نهادهای بین‌المللی فعالیت شان در افغانستان را متوقف کرده و رقم بی‌کاری نیز افزایش یافته است؛ چیزی که سبب شده دامنه‌ی ناداری در کشور به گونه‌ی روزافزونی گسترش یابد و نیاز به کمک‌های انسان‌دوستانه در میان شهروندان بیش‌تر شود.