چندین ماه می‌شود که غزه با بم و باروت رژیم صهیونیست و امریکای تروریست‌پرور پاره پاره می‌شود و اجسام نحیف شهروندان غزه، در آتش اسلحه‌ی هستوی می‌سوزد و کباب می‌گردد.
جنایات در غزه به حدی رسیده است که اجساد شهروندان غزه و خصوصاً جسدهای اطفال غزه را هرلحظه سگ‌ها می‌خورند و دیوانه می‌شوند.
تصاویری که در این روزها به دست نشر سپرده می‌شود، نشان میدهد که جسد کودکان غزه خوراک سگ ها شده و با نیش و دندان سگ‌های هار پاره پاره می‌شوند و برای بلعیدن از یک سو به سوی دیگری انتقال داده می‌شوند.
در این شکی نیست، جنایاتی که امروز در غزه توسط رژیم غاصب و حامیان خون آشام‌اش صورت می‌گیرد، تاریخ سراغش را ندارد و چشم از دیدن این صحنه‌های غم‌انگیز و دردناک، عاجزی می‌کند.
ما از جهان کفر شکایت نداریم و کار آنان از ما مسلمانان جدا است، اما سکوت مرگبار کشورهای اسلامی، مرکبارتر و شرمناک‌تر از جنایات اسرائیل و امریکا است که واقعاً روح و روان انسان بادرک را جریحه‌دار می‌سازد و خنجرهای آزاردهنده‌یی را در قلب‌ها فرو میبرد.
به گفته حافظ شیرازی:
من از بیگانگان هرگز ننالم
که با من هرچه کرد آن آشنا کرد
واقعاً خاموشی کشورهای اسلامی، خیلی دردناک است و تاریخ این گونه بی تفاتی‌های مرگبار را فراموش نخواهد کرد.
اگرچه برخی از کشورهای اسلامی لاف از داشتن بم اتم و موشک‌های قاره پیما و اردوی منظم در منطقه میزنند، اما سکوت آنان نشان میدهد که جوهر شجاعت در وجود آنان نیست و این گوهر ارزشمند (شجاعت) را امریکا و مستکبران جهان از نزد شان گرفته اند و تنها به ظاهر خود را قدرتمند و مسلح با سلاح اتم می‌تراشند.
در نفس الامر از عرب اسلامی گرفته تا عجم اسلامی به استثنای امارت اسلامی افغانستان و چند کشور دیگری، بقیه همه از امریکا می‌هراسند و از ترس امریکا سخنی به زبان آورده نمی‌توانند.
مصر، سعودی، امارات عربی، پاکستان، ترکیه و کشورهای دیگری همه به نحوی در دام امریکا افتاده اند و در جال این مستکبر بزرگ، گیر مانده اند.
می گویند:
هر که نان دهد، فرمان دهد.
بدون شک امروز بالای آنان فرمان‌روایی می‌کند و فرمایش‌های دلخواه خود را بر آنان می‌قبولاند.
آنان حتی نمی‌توانند که اجساد کودکان مسلمان و برادران خود را از چنگال سگ‌های هار و دیوانه نجات بدهند و یا حد اقل برای اسرائیل بگویند که؛ جنایت تا کجا؟
متاسفٲنه امریکا و مستکبرین، هر یک این کشورهای اسلامی را به نحوی به زنجیرهایی بسته است و حتی این کشورها، توان رهایی خود از زنجیر امریکا و جهان کفر را ندارند.
ملت افغانستان، متأسفانه که هیچ‌دسترسی برای نجات برادران فلسطین خود ندارند و از سوی دیگر خود نیز با مشکلات فقر و بی‌چارگی و چالش‌های دیگری مواجه استند.
ورنه این ملت اگر با غزه و فلسطین نزدیک و همجوار می‌بودند، غزه این روزگار تلخ را تجربه نمی‌کرد و حتماً ملت قهرمان ما، دستان جنایت و خون آلود اسرائیل را از گلوی مسلمانان غزه، دور می کردند و بازوان جنایت را قطع می‌نمودند.
اما کشورهای هم‌مرز با غزه و فلسطین در قبال این امر، سخت ملامت استند و در نزد تاریخ و در روز قیامت در پیشگاه داور حقیقی (رب العالمین) نیز خجالت‌زده و شرمسار خواهند بود.
