آنگونه که قهرمانان غزه در عرصهٔ نبرد و پیکار در برابر هیولای سیاه و زشت صهیونیزم، قهرمانان اند، آنها قهرمانان صحنه های عبادات و خدا پرستی هم هستند، آنها در میان ویرانه ها، که حکایت از درد، رنج و غم بی پایان آنها دارد، فرارسیدن ماه مبارک رمضان را جشن گرفتند، شاد مانی کردند، و پس از گذشت پنج ماه جنگ، خونریزی، تباهی و مصیبت ها به استقبال رمضان خنده‌ای بر لبان آنها جاری شد.
اهالی غزه در میان ویرانه ها روزه را افطار می نمایند، در حالیکه یک محراب مسجد هم آباد نیست، ولی صدای اذان را از دل ویرانه ها و از میان مخروبه های مساجد بلند می کنند، در سخت ترین شرایط زندگی، در پای صحبت های واعظان شجاع نشسته و بر اقامه نماز جمعه، ختم قرآن کریم و تراویح همت می گمارند، با آنکه برای افطار چیزی در دست ندارند، تا جاییکه تعداد از اهالی شریف غزه از گرسنگی جان دادند، در کنار آنکه روزه را با اندک غذا و آب افطار می کنند، جمعی زیادی روزه را، با مرگ، شهادت، حس بی کسی، درماندگی و رنج افطار می کنند.
اهالی غزه در سالهای قبل، از ماه رمضان به گرمی استقبال می کردند، چراغ ها را روشن می‌کردند، جاده ها را تزئین می نمودند، شیرینی و سایر افطاری ها، توزیع می کردند؛ اما رمضان کنونی را که سال خون و اشک است و باریکه غزه که در خون شنا می کند، ده ها هزار شهید، مجروح و آواره، از مهم ترین درد و داغی است که نه تنها پیکر غزه را آزرده ساخته، بلکه قلب میلیون ها انسان صاحب انسانیت را نیز جریحه دار نموده است.
مردم غزه که همه در گلیم غم نشسته اند، همه در یاد هزاران شهید که بیشترین آنها زنان و کودکان بودند، اشک حسرت می ریزند، نه آبی دارند، نه افطاری، نه لباس و نه هم مسکنی، ولی با اینهمه دردها، افطاری های رمضانی و اقامه ی نماز های جمعه، ختم و تراویح را، روی زمین، مخروبه های مساجد و دل خیابان‌ها بجا می آورند، حتی چراغ‌های مخصوص ماه خدا را روشن کردند، در دل کمپ‌های بیجا شدگان، تزئینات ماه رحمت را برپا نمودند.
رژیم صفاک اسرائیل، بی رحم ترین اردوی امروز، با حمایت مستقیم غرب و اروپا همه دار و ندار اهالی غزه را به آتش کشیدند، اما به اهداف زشت و سیاه خود نرسید.
نهاد های حقوق بشر، سازمان بیکاره و بیچاره همکاری های اسلامی و ساز مان ملل متحد کوچک ترین همکاری را، در قبال مردم غزه انجام ندادند.
مبارزین حماس، دنیا را به چالش کشیدند و از روی همه شعار های بیهوده مانند حقوق بشر، حقوق کودک، حقوق زن و غیره شعار های دروغین پرده برداشتند.
با آنکه مردم غزه از ابتدایی ترین امکانات زندگی بهره مند نیستند، بیشتر از پنج ماه است، که بدون برق، آب صحی، ادویه، نان و غذا به سر می برند، حتی از جانب کشورهای اسلامی هم، کمترین کمک و امکانات در اختیار آنها قرار نگرفت، این جا است معلوم می شود، که نبض امت اسلامی به نقطه ی صفر قرار گرفته است، خصوصاً حکام خود فروخته کشورهای عربی که غالباً در نزدیکی و همسایگی فلسطینی ها قرار دارند، کوچک ترین همکاری را روا نداشتند و در جهت کسب رضایت باداران غربی و اروپایی خود، از سالهای قبل به دنبال عادی سازی روابط با اسرائیل بودند.
به الله منان سوگند یاد می کنم : صبر، تحمل، ایثار و شجاعت اهالی غزه و حماسه سازان حماس، چشم دنیا را خیره کرد و حتی شگفتی های این تحمل و ایثار، تعدادی را وادار کرد، که به اسلام روی آورند، زیرا همت بلند اهالی غزه، الگوی شکیبایی و حوصله مندی دنیا شد.
گرچند مردم غزه بیشتر از پنج ماه است که روزه دارند، زیرا چیزی برای خوردن و نوشیدن وجود نداشته است، تنها چیزی که بیشتر به چشم می خورد، پیکرهای سلاخی شده کودکان و زنان غزه بود و طوفان خون در حرکت بوده و موج میزند.
در کنار آن امت اسلامی به خصوص کشورهای همجوار فلسطین، طولانی ترین روزهٔ سکوت را، در تاریخ بشر تجربه کردند، تا جاییکه مردی غیر مسلمان تبعهٔ آمریکا با فریاد ( فلسطین را آزاد کنید) زندگی را پایان داد و خود را به آتش کشید.
این افسر نیروی هوایی آمریکا که ۲۵ بهار زندگی اش را سپری کرده بود، خود را به رسم اعتراض عليه نسل کشی در غزه در مقابل سفارت اسرائیل آتش‌زد و با فریاد ( فلسطین را آزاد کنید) جان داد،
این عمل کرد او نیز هیچ ضمیری را بیدار نکرد، جزء اینکه عرق شرم را برجبین یک امت جاری کرد و بس.
برادر و خواهر مسلمانم ! من و تو با این همه سفره های پر زرق و برق، اگر اهالی غزه را در وقت افطار از دعا فراموش کنیم، شک نیست که شاید ما را الله متعال نه بخشد، حد اقل کوچک ترین حس اسلامی را داشته باشیم و آنها را از دعا فراموش نکنیم.
مولوی میرویس
