قرآن؛ انجماد فکری را می‌شکند

یکی از علت هایی که انسان در دایره‌ی تنگ و تاریک انجماد فکری قرار می‌گیرد، این است که؛ از روح قرآن، بهره‌ور نمی‌شود و در تاریکی‌های جهل، خرافات، بیهوده‌گی‌ها و پوچی‌ها به سر می‌برد.

قرآن کتابی است که؛ انسان را به تدبر و تفکر فرا می‌خواند و در ذهن و ضمیر انسان، چراغی را از جنس آگاهی، بیداری، بینش و عقلانیت روشن می‌نماید.

در قرآن مجید، کلمات و واژه‌های شعور، فکر، عقل و فهم به وقور به چشم می‌خورند.

این خود می‌رساند؛ اسلام دینی است که به حکمت و عقلانیت؛ اهمیت و ارزش فراوانی قایل است و انجماد فکری را شدیداً تقبیح می‌نماید و نمی‌پذیرد.

ما اگر به درستی به قرآن متمسک شویم و این قانون بزرگ الهی را با چشمِ دل بخوانیم و عمل کنیم، از تاریکی نادانی و انجماد فکری بیرون می‌شویم و در ساحه‌ی باز و فضای روشنی از زندگی قرار می‌گیریم.

اگرچه دشمنان اسلام، غالباً مسلمانان را تاریک‌اندیش می‌گویند و خود را روشنفکر می‌پندارند، اما در نفس الامر تاریک‌اندیش و منجمدان فکری کسانی اند که از قرآن فاصله گرفته اند و آفتاب اسلام عزیز را با دوانگشت پنهان می‌کنند.

در این شکی نیست، کسی‌که خدای واحد و لاشریک را نشناسد، از انوار دین مقدس اسلام و از روشنایی شریعت ناب محمدی منکر باشد، در تاریکی مطلق به سر می‌برد و حقا که از فهم، شعور و منطق انسانی هم بی‌بهره استند.

کمونیستان و سیکولارها همواره مسلمانان واقعی را تهدید و متهم به تاریک‌اندیشی می‌کنند و خود را روشنفکر قلمداد می‌نمایند.

باوجودی که خود از نعمت بزرگ الهی که عبارت از اسلام عزیز است، بی‌بهره اند و کمونیستان حتی از وجود حضرت واجب الوجود منکر استند و در خطرناک‌ترین تاریکی و جهنم زندگی قرار دارند.

سیکولارها نیز جدایی دین را از دولت لازم می‌دانند و ازاین دانسته می‌شود که خفاش‌وار از روشنی دین مقدس انکار می‌ورزند و دین مقدس اسلام را باعث عقب‌مانی جامعه می‌دانند.

اما، آنان کورخوانده اند و اسلام است که انسان را به قله‌های بلند معنویت، شرافت و عزت می‌رساند و زندگی بامعنی و مرفه جوامع را تضمین می‌نماید و سرنوشت انسان‌ها را رنگین و پروجاهت رقم می‌زند.

در حقیقت، منکران استند که در انجماد فکری به سر می‌برند و از نعمت عظمای خداوندی محروم استند و خفاش‌گونه در امواج تاریکی‌ها، پروبال می‌زنند.

اگر ما بخواهیم که از شر انجماد فکری خلاصی یابیم و در یک فضای روشن زندگی کنیم، باید دست به دامن قرآن شویم و کلید باغ زندگی خود را از قرآن و سفارش‌های حکیمانه‌ی آن، برگیریم.

قرآن است که برای ما آزاده‌ گی می‌بخشد و تاج عزت و عظمت بر سر مان می‌نهد.

علامه اقبال لاهوری رح می‌فرماید:

پیش قرآن بنده و مولا یکی‌ست

بوریا و مسند دیبا یکی‌ست

بدون شک قرآن است که؛ خزف بردگی و غلامی را از دست انسان می‌ستاند و برایش گوهر گران‌بهای آزادی و استقلال می‌بخشد.

قرآن است که؛ انسان را از تاریکی‌خانه‌ی انجماد فکری بیرون می‌کند و در روشنی علم، دانش، بینش و پیشرفت قرار می‌دهد.

آفتاب قرآن است که؛ انجماد فکری و یخ‌زدگی ذهنی را می‌شکند و انسان را در یک فضای باز و محیط روشن برمی‌گرداند و بر گوهر هستی‌اش، ارزش و بها می‌بخشد.

ازین رو لازم است که به قرآن بازگشت نماییم و این کتاب پرمعنویت و سرنوشت‌ساز را با تدبر و تفکر بخوانیم و بر سفارش‌های آن عمل کنیم و قامت خود را درآیینه‌ی آن دیده، خود را با اسلام عزیز هماهنگ بسازیم.

در غیرآن، دستاوردی نخواهیم داشت و جز اشک ندامت و پشیمانی، نصیب انسان نمی‌گردد.

آن کتاب زنده قرآن حکیم

حکمت او لایزال است و قدیم

احمدشاه ابدالی