کودکان به محبت والدین نیازمند اند
کودکان، انسان های بسیار باهوشی هستند و می توانند محیط خودشان را به خوبی بشناسند و رفتار دیگران با خودشان را ارزیابی کنند. اگر والدین، بدون اینکه توجه خاصی به کودک خود داشته باشند، او را تشویق کنند، کودک می تواند متوجه شود که والدینش، به او توجه نمی کنند و تشویق آنها بیهوده است.
کودکان، انسان های بسیار باهوشی هستند و می توانند محیط خودشان را به خوبی بشناسند و رفتار دیگران با خودشان را ارزیابی کنند. اگر والدین، بدون اینکه توجه خاصی به کودک خود داشته باشند، او را تشویق کنند، کودک می تواند متوجه شود که والدینش، به او توجه نمی کنند و تشویق آنها بیهوده است.
استفاده از الگوهای کودکان برای تثبیت رفتار های خوب و شایسته در آنها، از رایج ترین روش هایی است که والدین می توانند از آن استفاده کنند، زیرا تأثیر پذیری کودک از الگو ها، به اندازه ای زیاد است که والدین می توانند با استفاده از این الگو ها، تقریباً تمام ویژگی های رفتاری کودک خود را توسعه داده و بهبود بخشند.
والدین، باید به کودکان خود محبت کنند هنگامی که کودکانشان را تشویق می کنند، محبت خود را به آنها نشان دهند، زیرا کودکان به محبت والدین خود نیاز دارند و بی توجهی والدین به کودکان، می تواند عواقبی را به دنبال داشته باشد که برخی از آنها جبران ناپذیر استند. در صورتی که والدین، تنها به یک یا چند روش محدود کودک خود را تشویق کنند، این تشویق ها، به تدریج برای کودک عادی می شوند و کودک دیگر میل به انجام رفتار های خوب نخواهد داشت. والدین، باید همیشه به دنبال راه های مختلف برای تشویق کودکان خود باشند. در این حالت، کودکان احساس می کنند که والدین شان به آن ها توجه می کنند.پاداش دادن به کودک یکی از روش های مرسوم برای تثبیت رفتارهای خوب در کودکان است.
از دیگر روش های رایج تثبیت رفتار های خوب در کودکان، پاداش دادن به آنها است. البته باید به این نکته توجه کرد که پاداش دادن به کودکان، اسباب بازی و… نیست.
پاداش دادن به کودکان نباید به صورت افراطی باشد، تلاش کنید که پاداش های شما، به اندازه ای باشد که بر روی رشد اخلاقی کودک تأثیر منفی نگذارد.
راه هایی وجود دارند که والدین می توانند با استفاده از این راه ها، رفتار های خوب و شایسته را در کودکان خود تثبیت کنند.
برخی از والدین، به اشتباه، برای تشویق کودکان خود هنگام انجام رفتار خوب، به او کنایه می زنند و یا او را با دیگران مقایسه می کنند، این حالت، نه تنها باعث تثبیت رفتار های خوب در کودکان نمی شود، بلکه سبب می شود که کودکان دیگر میلی به انجام رفتار های درست نداشته باشند.
برخی ها، تصور می کنند که هر چه کودکان بیشتر تشویق شوند، میل بیشتری به انجام رفتار های خوب پیدا خواهند کرد. اگر والدین، کودکان را بیش از اندازه تشویق کنند، کودکان به شرایط عادت می کنند، تشویق والدین برای آنها عادی می شود و دیگر تأثیری ندارد. در نتیجه، رفتار های شایسته و خوب در کودکان تثبیت نخواهد شد. والدینی که کودکان خود را بیش از اندازه تشویق می کنند، این حس را به کودکان القا می کنند که آنها در هر صورتی، لیاقت تشویق شدن را دارند. این امر، حتی می تواند در برخی از حالت ها، وابستگی کودکان به تشویق شدن را افزایش دهد. در نتیجه، تشویق افراطی کودکان، نه تنها باعث تثبیت رفتار های درست در آنها نمی شود، بلکه می تواند باعث به وجود آمدن مشکلاتی دیگر برای آنها شود.
هنگامی که والدین، کودکان خود را به انجام رفتاری درست اجبار می کنند، کودک بر خلاف میل خودش، این کار را انجام می دهد، اما نکته مهم این است که این رفتار خوب با ادامه اجبار والدین، هیچ گاه در کودک تثبیت نخواهد شد.
اگر کودکان رفتار های درست و شایسته را انجام نمی دهند، والدین باید تلاش کنند کودکان را قانع کنند که این رفتار را با میل خودشان انجام دهند، اما برخی از والدین، کودکان خود را با اجبار به سمت رفتار های خوب سوق می دهند. هنگامی که کودک درک کند که برای چه باید رفتار شایسته را انجام دهد، دیگر نیازی به اجبار والدین ندارد .
کودکی، دورانی از زندگی است که پستی ها و بلندی های خود را دارد. انسان ها، هنگامی که در کودکی به سر می برند، از انعطاف پذیری بالایی برخوردار هستند و می توانند رفتار های خوب را به آسانی در خود تثبیت کنند. این در حالی است که هر چه سن افزایش پیدا می کند، انعطاف پذیری رفتاری انسان کاهش پیدا می کند و تثبیت شدن رفتار های شایسته و خوب، سخت تر خواهد شد. در نتیجه، والدین باید در دوران کودکی فرزندان خود، رفتار های شایسته را به آنها بیاموزند و آنها را در فرزند خود تثبیت کنند.
گلب الدین برومند
