آب در کوزه و ما تشنه‌لبان می‌گردیم

شیر محمد استوار

با آنکه کشور عزیز ما افغانستان از آبهای شیرین غنی است، اما خشکسالی و بی آبی در اکثریت ولایات برای مردم ما به یک معضل جدی تبدیل شده است.

طوریکه همه آگاهی داریم مشکلات بی آبی در بیشترین ولایات کشور در این اواخر بالا گرفته است و مردم حتا برای خوردن و آشامیدن یک گیلاس آب صحی محتاج اند اینکه چرا با داشتن آب های فراوان درگیر چنین مشکلات استیم سوال برانگیز است.

در این شکی نیست که نظام های قبلی روی مدیریت آب های کشور کوچکترین توجه ای مبذول نداشته اند، از سالیان متمادی به اینسو کشور های همسایه ما از آب های کشور ما استفاده بهینه نموده اند اما، ما به مشکلات وقلت آب دست و گریبان استیم، چند سال قبل قرار براین بود که آب حوزه دریای شمالی توسط پایپ لین های آبی به شهر کابل انتقال داده می شود که در حرف باقی ماند در حالیکه مصارف هنگفت هم هزینه برنمی دارد.

نهاد های ذیربط در زمینه چه اجرا آت وکار نموده اند؟

در شیرخان بندر که در حقیقت یک منطقه کلیدی تجاری هم است ودر جوار دریای آمو موقعیت دارد و همچنان دشت های سر به فلک در کنار آن افتاده که باید به غرض کشت و کار زراعت از آب این دریای خروشان استفاده صورت گیرد اما عملاً کوچکترین کاری صورت نگرفته است، علاوه از این خانواده هایی که در این منطقه زندگی می نماید از نعمت آب صحی آشامیدنی محروم اند و باواتر پمپ های کوچک شخصی از دریا آب را به ذخیره ها انتقال داده و پس از ته نشین شدن گرد و خاک آن جوش داده و استفاده می نمایند. در کل در این ولایات آب صحی آشامیدنی وجود ندارد اگر تنها دشت آبدان که میان شیرخان بندر و ولایت کندز موقعیت دارد زیر آب گردد شاید سی فیصد مواد خوراکی کشور را آماده سازد.

همچنان از سالها به اینسو آب دریای هلمند که از آن کشور ایران استفاده می نماید به عنوان حقابه، تحت کنترول و برای زراعت استفاده شود چقدر از بعد مواد خوراکی کشور ما غنی خواهد گردید در حالیکه دشت های بی سرا پا در کنار واطراف و اکناف آن وجود دارد.

پس به صراحت میتوان گفت که آبهای کشور از سالها به اینسو مدیریت نگردیده و از جانب دیگر شیوه و اندازه استفاده از آب را  همچنان ذخیره کردن آب ها در ایام ریزش برف و باران ها را برای مردم توضیح نداده اند، آب منبع حیات است در ذخیره نمودن آن خانواده ها و مردم نیز مکلفیت هایی دارند که در فصل زمستان وباران های فصلی و موسمی نگذارند آب ها هدر برود. همچنان هموطنان ما می توانند در خانه های خود ذخیرگاه حفر کنند تا باشد آب جذب زمین گردد و به بیرون هدر نرود.

همچنان در وقت استفاده از آب چاه، نل و یا دیگر امکانات دست داشته صرفه جویی را در مصرف آب جداً مراعات نمایند، از کندن چاه های بد رفت که سبب آلوده شدن آب های زیر زمینی می شود جلوگیری نمایند، از حفر چاه های خود سر و عمیق جلوگیری به عمل آید تا سبب قطع آب همسایه ها و اهالی نگردد.

اکنون شرکت های شخصی در اکثریت قرا و قصبات با مقدار پول هنگفت برای خانواده ها آب می رسانند و نل نصب نموده اند که این نل ها نیز سه روز آب دارد و یک هفته دیگر قطع می باشد، در چنین وضعیت زندگی برای مردم مشکل و دشوار است.

بایسته است در زمینه طرح و تصمیم دقیق روی دست گرفته شود تا مردم از مشکلات بی آبی رهایی یابند.