مسئولان امارت اسلامی در چوکات منافع ملی کشور مصلحت اندیش اند

اخیراً یک نشریه ایرانی  در رابطه به برخورد و موضع گیری شماری از رهبران و دیپلماتان آنکشور در برابر امارت اسلامی افغانستان گفته هایی توام با توصیه هایی کرده اند  که نشان میدهد نویسنده از استمرار دوستی و همکاری میان  افغانستان و ایران چندان خوش بنظر نمیرسد و او با نوشته اش تلاش کرده تا افراد و چهره های مشخص در نظام و دستگاه دیپلماسی کشورش را تنبیه کند.

این  نشریه به نقد روابط رهبران آنکشور با امارت اسلامی افغانستان پرداخته است  و با انتقاد  تند از برخورد و عملکرد  دولت آنکشور با امارت اسلامی در افغانستان توصیه هایی برای دستگاه سیاسی و دپیلماسی کشور داشته است   و با تعبیری که خود دارد از امارت اسلامی با القابی یاد کرده است که بیشتر از زبان آنانی شنیده میشود که با افغانان و ایرانیان دشمنی دیرینه دارند و تلاش کرده اند با القاب و اتهامات ناموجه و غیر قابل تعریف، در برابر  امارت اسلامی افغانستان هویت ستیزی کنند.

این گفته ها درست زمانی مطرح میشود که شماری از مامورین و دیپلماتان ایرانی، گفته های واقعبینانه به آدرس امارت اسلامی در افغانستان داشتند، برای بهبود بیشتر روابط میان دو کشور تلاش نمودند و آنهم درست زمانی که  پاره‌ای از مسایل، در روابط کابل و تهران، منجمله مسئله حقابه ایران از رود هیرمند، رسانه ها را در داخل و خارج از ایران به خود مصروف کرده بود، شاید همین مسئله باعث شده باشد که  آقای نویسنده خواسته  قلم  بر دارد و درد  دل بیان دارد، گفته که معلوم میشود بیشتر از منابع دیگر آب میخورد و نویسنده در پی  چیز های دیگر است.

او گفته های واقعبینانه  دیپلماتان ایرانی در خصوص مسئله حقابه را به تمسخر گرفته است  و گفته است «اینکه با توجیهات بی‌اساس بعضی نمایندگان مجلس و بعضی دیپلمات‌هایمان به راحتی از حقابه هیرمند بگذریم، مصلحت است یا حکمت؟»

در جای دیگر گفته است« اینکه سفارت افغانستان در تهران را به طالبان تحویل بدهیم و در مقابل نه‌تنها هیچ امتیازی به دست نیاوریم بلکه هر روز با وقاحت بیشتر طالبان و مطالبات روزافزون این گروه متحجر مواجه شویم، بر مصلحت منطبق است یا حکمت؟ حساب عزت که روشن است».

او همچنان بر امارت اسلامی در برخورد  با شیعه های افغانستان تاخته و حرف هایی بیان داشته است که قطعاً با واقعیت ها  همخوانی ندارد.

با مرور این نوشته در میابیم، که نوشته بیمار گونه تحریرشده است، نویسنده عقدمندانه برخورد کرده است حتی کوشیده برای دیگران، فراتر از مرز های افغانستان و ایران خوش خدمتی کند.

چشم این نویسنده را غباری پوشانیده است که  نتوانسته است واقعیت را بنگرد وآن را بیان دارد، و یا هم نویسنده خود  نمیخواهد  این غبار پس زند و با واقعیت ها آشتی کند.

امروز امارت اسلامی در افغانستان واقعیت عینی  است که تعریف های نمایان دارد، مولفه اول این نظام  تعامل و همکاری در میان کشور های همسایه است که ایران اسلامی در اولویت آن  قرار دارد، امارت اسلامی هیچگاهی در تأمین رابطه با این کشور حد و حصاری نداشته است و خط کشی هایی صورت نگرفته است و هیچگاه نخواسته است که مشکلی را در این کشور مشکلات  جا زند.

آنچه محک توجه برای امارت اسلامی در روابط با ایران است ، دیپلماسی فعال  ایران در قبال افغانستان است که در آن رشد همکاری های دو جانبه، هماهنگی برای رشد همکاری های سرحدی  و دید باز  دولتمردان ایران نسبت به افغانستان است،.امارت اسلامی در تأمین رابطه و گسترش آن با ایران، به همین  موارد اتکا دارد، گفته ها  و اظهار نظر هایی که بیرون از دایره سیاست رسمی ایران به آدرس افغانستان  و نظام موجود در این کشورباشد، نمیتواند بیان کننده موقف رسمی ایران در قبال افغانستان باشد.

این گفته رهبر مذهبی جمهوری اسلامی که در جلسه هیئت دولت آنکشور بیان داشته است «باید با هیچ همسایه‌ای مناقشه‌ای نداشته باشیم و اگر مناقشه‌ای هم هست،‌ تبدیل به همکاری شود»  بیان کننده موقف رسمی ایران در برخورد با همسایه است، این گفته ها همخوانی زیاد با موقف گیری و موضع گیری امارت اسلامی با همسایه ها دارد، امارت اسلامی هم به نوبه خود خواستار همکاری نزدیک با همسایه ها است که در آن منافع دو طرف رعایت شده و حسن همجواری به مفهوم کلی آن تأمین شود.

نویسنده کوشیده که با خود،مخاطبان خود را نیز به بیراهه کشاند،  تلاش کرده است با حرف های  احساساتی و تحریک کننده به مسایل مربوط به حقابه رود هیرمند بپردازد در حالی که دیدگاه و نظر امارت اسلامی در خصوص حقابه ایران از  دریای هلمند  نیاز به تعریف مجدد ندارد، امارت اسلامی بر رعایت  حقابه ایران مطابق به  معاهدات بین المللی متعهد است و مشکلاتی که ناشی از تغییر اقلیم بوده از سوی کارشناسان  ایرانی هم تایید شده، نیار به پرداختن مجدد ندارد، بهتر است که نویسنده خود  با واقعیت ها آشتی کند و به جای ابراز نظر مغرضانه، واقعیت ها را باز گو کند که نکرده است. با تأسف که افراد استفاده جو و فرصت طلب در هر نظام و هر جامعه‌ای وجود دارند که  فقط برای  منافع خود دلربایی کرده و حتی از دیگران منجمله رسانه ها استفاده ابزاری میکنند، در حالی که رسانه های رسالتمند وظیفه بافت جوامع را بدوش دارند و اگر وسیله قرار گیرند از ارزش های شان کاسته میشود، نویسنده با نوشته‌ای که در باره آن صحبت شد، درست از رسانه مشخص، استفاده ابزاری کرده است و تلاش داشته تا اذهان عامه در جمهوری اسلامی ایران را در برابر امارت اسلامی افغانستان بشوراند که بدون شک مردم با درایت و خیر اندیش ایران در برابر این گونه گفته ها ‹ نه › میگویند و این  پاسخ صریح به کردار های ددمنشانه است.