اعمار کشور تنها مسئولیت حکومت نیست

ساخت‌وساز و آبادانی کشور تنها کار حکومت نیست، ملت هم مسئولیت دارند تا برای آبادی و شکوفایی وطن از خود زحمت و پشت‌کار نشان دهند و برای ترقی و تعالی کشور سهیم شوند.

کشور ما خانه‌ی ماست.

قسمی‌که برای آبادکردن، محاظت و زیبایی خانه‌ی خود تلاش می‌کنیم، باید برای اعمار و حراست کشور خود نیز تلاش بورزیم و اهتمام به‌سزایی داشته باشیم.

چون حکومت نوپا نمی‌تواند به یکبارگی معجزه بیافریند و این ویرانه‌ی نیم‌قرنه را در ظرف دو سال به جنت روی زمین مبدّل سازد.

در هیچ‌جای جهان، کشورها تنها به وسیله‌ی حکومت‌ها آباد نگردیده اند، بلکه مردم و ملت بوده که دوشادوش حکومت‌های شان به اعمار و آبادی پرداخته اند و با سعی و تلاش همه‌جانبه کشور خود را آباد و به شکوفایی رسانده اند.

اما، در افغانستان متأسفانه تمام بار را به دوش حکومت و نظام می‌گذارند و حتی مردم ما بعضی اوقات خاکروبه‌ی خانه‌های شان را از دروازه بیرون نمی‌کنند و اگر بیرون می‌کنند هم، غالباً به روی سرک و جاده می‌ریزند.

بدبختانه افغانستان در چهل وچند سال جنگ و تباهی، اکثراً فرهنگ شهرنشینی، تنظیفات شهری و گوهرِ حفظ محیط زیستی را از دست داده و همه سهل‌انگار، تنبل و چشم‌بین به دیگران به بار آمده اند.

بر ملت بزرگ ما لازم است تا از خواب گران برخیزند و در کنار نظام اسلامی و مستقل خویش ایستاده، کشور خود را آباد و شکوفا سازند.

واضح است؛ ملت‌هایی که زحمت کشیده اند و تلاش ورزیده اند، امروز کشور شان به اوج خوشبختی، ترقی و رفاه رسیده است، اما ملت‌های تنبل و بیکاره در حضیض ذلت افتاده اند و هر لحظه از مرض فقر، بیکاری و بدبختی رنج می‌برند.

پس لازم است تا ملت ما نیز فعال، مبتکر و پشت کار داشته باشند تا باشد این کشور مانند کشورهای آباد، آباد گردد و ملت ما از قید فقر، بیکاری، و خفّت و خورای، آزاد گردند و به یک ملت پیشرفته و متمدن تبدیل شوند.

به امید افغانستان آباد و مترقی