فصل بهار؛ فصل نهال شانی، برنامه که باید با مسوولیت پذیری همراه باشد

فصل بهار در راه است، زیبایی این فصل در سبزی و خرمی آن است، بیائید با غرس حد اقل یک نهال به این فصل تنوع و طراوت بیش‌تر بخشیم.

مبصر آژانس باختر می‌نگارد؛ فصل بهار در راه است، وضعیت محیط زیستی در افغانستان به دلایل زیاد شکننده و نگران کننده است، این مشکل تا اندازه حاد و پیچیده است که اگر برای بهبود محیط زیستی کاری نشود، نمی‌توانیم یک سرزمین و جغرافیای سبز را به نسل‌های بعدی انتقال دهیم، یکی از راه‌های غلبه بر مشکل ناشی از خراب بودن و آلوده بودن محیط زیستی، نهال شانی در فصل بهار است، برنامه که باید به یک راهکار ملی مبدل شود تا سود همگانی داشته باشد.

باید گفت که در سال‌های پسین بخصوص بعد از آن‌که تغییرات اقلیمی در افغانستان پیامد‌های ناهنجاری به جا گذاشت حرف‌ها در خصوص محیط زیستی و بهبود آن بیشتر شد و یکی از راهکار های غلبه بر این مشکل، نهال شانی، جلوگیری از قطع جنگلات، حفظ ساحات سبز و در نهایت ایجاد یک راهکار برای جلوگیری از بیابانی شدن کشور بود.

با تاسف در این خصوص، حرف و برنامه‌ها بیش.تر کلیشه‌یی و نمایشی بود، برنامه‌های با نام‌های گونه‌گون برگزار شد، در جریان سال‌های اخیر ظاهراً میلیون‌ها اصله نهال در کشور بخصوص اطراف شهرها غرس شد، مگر بیشتز آنان به ثمر نرسید و در روز‌های نخست خشک شدند.

مشکل در این بود که برنامه نهال شانی، بیشتر با انگیزه تبلیغاتی حتی انگیزه مالی طراحی می‌شد تا یک مسوولیت میهنی و کاری.

در طول سال‌ها، اخباری زیادی از برپایی مراسم نهال شانی در بخش‌های از کشور راه اندازی شد، رسانه‌ها فقط غرس نهال را دنبال کردند، نه مسوولان، نه رسانه‌ها و نه مردم، دنبال ثمر آن نه رفتند و وارسی از آن صورت نگرفت، ورنه با میلیون‌ها اصله نهالی که در سال‌های اخیر در افغانستان غرس شده بود اکنون ما به جای یک افغانستان بیابانی، یک کشور شاداب و خرم می‌داشتیم و مشکل محیط زیستی در حدی هم نمی‌بود که امروز ما شاهد تعبات زشت آن هستیم.

حالا که فصل بهار و فصل آغاز نهال شانی هستیم، شوق و علاقه برای نهال شانی باز بالا گرفته است، دیدگاه و برنامه که قابل تحسین است، مگر با یک تفاوت که باید این برنامه واقعا با دید ملی دنبال شود، اگر نهال غرس می‌شود، برنامه و تدبیری برای پرورش و نگهداری آن هم وجود داشته باشد.

فرد، افراد و یا نهاد های که در غرس نهال پیشگام می‌شوند، باید با مسوولیت پذیری عمل کنند، وارسی درست نیز داشته باشند.

بدون شک تصمیم برای غرس نهال با هدف توسعه‌ی ساحات سبز و بهبود محیط زیست و کاهش آلودگی هوا صورت می‌گیرد، حفظ و مراقبت آن به مراتب مهم‎تر از غرس نهال است، نهاد های مختلف باید برای حفاظت و پرورش نهال‌های تازه غرس شده با هم هماهنگ شوند و شهروندان هم مسوولیت پذیر باشند، و به معنای کلی این درک به میان آید که غرس یک نهال، فرصت را برای  نفس‌کشیدن تازه مساعد می‌کند.