شاعران و نویسندگان مجاهد را نوازش باید داد!
هرکس در قبال دین، ناموس، خاک و ارزش‌های مادی و معنوی خویش حتی‌المقدر مسئولیت دارد و می‌تواند در قلمروِ کاری و محوطه‌ی زندگی خویش از آن، پاسداری نماید.
هرکس در قبال دین، ناموس، خاک و ارزش‌های مادی و معنوی خویش حتی‌المقدر مسئولیت دارد و می‌تواند در قلمروِ کاری و محوطه‌ی زندگی خویش از آن، پاسداری نماید.
یکی ازاین گروه، شاعران، نویسندگان و فرهنگیان یک کشور استند.
شاعر و نویسنده‌ی بامسئولیت و انگیزه‌بخش کسی را گفته می‌شود که موضوعات حسّاس اسلامی و ملی را عمیقاً درک می‌کند و در قبال آن مسئولیت دینی، وجدانی، ملی و میهنی خویش را بدون چشم‌دوختن به مادیات و باکمال دیانت‌داری ادا می‌نماید.
ما، در افغانستان در چندمرحله تجاوز، شاعران و نویسندگانی داشته ایم که به دودسته تقسیم شده اند.
یک دسته برای پاسداری از دین، ننگ، عزت و خاک قلم برداشته اند و بدون طمع و توقع مالی و مادی مبارزه کرده اند و عده‌ای هم در خدمت تجاوز و اشغال قرار گرفته، برای به دست آوردن مادیات گوهر سخن خود را در پای خرسان و خوکان متجاوز ریخته اند.
در چنددوره تجاوز انگلیس، شاعران و نویسندگانی که با انگیزه قلم می‌زدند و دفاع از دین و خاک می‌کردند، همواره با تهدید مواجه بودند و حتی از طرف جلّادان انگلیس و غلامانش، سر به نیست می‌شدند.
اما عده‌ای تجاوز انگلیس را توجیه می‌کردند و پول هنگفتی به دست می‌آوردند و مورد تقدیر اشغالگران قرار می‌گرفتند.
در دوره‌ی تجاوز قشون سرخ شوروی و حاکمیت سیاه کمونیستی نیز شماری از شاعران و نویسندگان در خدمت اشغال و تجاوز، لینن استالین و دهریت قرار گرفتند و با توجیهات نامعقول و بی‌شرمانه تجاوز را صبغه‌ای به اصطلاح قانونی می‌دادند و ازاین طریق نامشروع پول‌های هنگفتی به دست می‌آوردند و شماری هم به خاطر گسترش عقیده باطل خود این کار را می‌نمودند.
اما جمعی از شاعران و نویسندگان مجاهد و بامسئولیت در مقابل اشغال روس و حاکمیت ننگین کمونیستی، قاطعانه موضع گرفتند و از اسلام، ننگ، شرف، عزت و آزادی دفاع کردند و با شعرهای حماسی و مقالات تجاوزستیزانه و واقع‌بینانه در جهاد و مبارزه ملت مجاهد افغانستان، نقش بسزایی را ایفا کردند.
در بیست سال اشغال و تجاوز امریکا، ناتو و حاکمیت سیاه جمهوریت نیز جمعی از شاعران و قلم‌به‌دستان مجاهد به جهاد فکری و قلمی پرداختند و با شعرهای انگیزه‌بخش، مقالات پرمحتوا و بیان حقایق با کمال شجاعت در جهاد مقدس سهم گرفتند و ادای مسئولیت کردند.
اما جمع کثیری از شاعران و نویسندگانی که ازآن‌ها امید می‌رفت؛ در مقابل اشغال و تجاوز سنگر بگیرند، متٲسفانه در برابر امارت اسلامی و مجاهدین قرار گرفتند و ظلم، تجاوز و وحشی‌گری‌های امریکا و ناتو را با زبان شعر و قلم، توجیه می‌نمودند.
این شاعران و نویسندگان بیشتر از کسانی تشکیل یافته بودند که مغزهای شان توسط تبلیغ‌گران امریکا و طرفداران تجاوز شست‌وشو داده شده بود، یا هم جوانان و نوجوانانی بودند که اصل موضوع برای شان روشن نبود و سطح آگاهی شان از مسایل سیاسی پایین بود و یا هم کسانی بودند که دین‌ستیز و دین‌گریز بودند و از ریشه با اسلام، آزادی و عزت سر‌ِ مخالفت داشتند.
از همین جهت این قماش در خدمت اشغال و اشغالگران قرار گرفتند و مانند قصه‌ی ❪خر برفت مولانا❫ که از محتوای آن اکثر عالمان و دانشمندان باخبرند، ناآگاهانه به نفع امریکا، ناتو، تجاوز و جمهوریت تقلبی، خربرفت می‌خواندند.
شاعران و نویسندگان زیادی قابلیت هدایت را دارند و می‌توان با رساندن حقایق و اصل موضوع اقناع شان کرد و از راه باطل در مسیر حق رهنمون شان نمود.
اما شاعران و نویسندگان بی‌دین، اسلام‌ستیز و دشمن افغانستان از مسیر باطل شان بر نمی‌گردند، از نعمت هدایت الهی بی‌بهره استند و آنان در پشت دروازه‌های امریکا و دیگر دشمنان اسلام و مسلمین، جفیده جفیده جان خواهند داد و رهسپار جهنم خواهند شد.
اما آنچه بر امارت اسلامی لازم است این است که؛ شاعران و نویسندگان مسلمان و مجاهد را نوازش بدهد و خصوصاً وزارت اطلاعات و فرهنگ کشور مسئولیت دارد تا زمینه خدمتگزاری را برای شاعران و نویسندگان به ویژه به سرایندگان و قلم‌به‌دستان جوان، مساعد بسازد و آنان را به نوشتن مقالات و سرودن اشعار اسلامی، حماسی و میهنی سوق بدهد و تشویق و ترغیب نماید.
اگر امارت اسلامی افغانستان به این امر همت گمارد، بدون شک جوانان زیادی با برنامه‌های امارت اسلامی هماهنگی و دلبستگی پیدا خواهند کرد، با دلسوزی و دلچسپی تمام، مزایای دین، جهاد، روشنگری، آبادی و شکوفایی را بازتاب خواهند داد.
