بحران آب‌آشامیدنی در‌شهر‌کابل
محمدآصف عارفی تغییرات اقلیمی و خشکسالی های متداوم باعث شده است که بحران آب، در افغانستان و منطقه هر روز بیشتر شود و تنش‌ها بر سر مدیریت آب‌ها نیز وارد مرحله جدید شود.از جانب دیگر وضعیت این روزهای شمال و غرب کابل حاکی از بحران زودرس کمبود آب در پایتخت است.
محمدآصف عارفی
تغییرات اقلیمی و خشکسالی های متداوم باعث شده است که بحران آب، در افغانستان و منطقه هر روز بیشتر شود و تنش‌ها بر سر مدیریت آب‌ها نیز وارد مرحله جدید شود.از جانب دیگر وضعیت این روزهای شمال و غرب کابل حاکی از بحران زودرس کمبود آب در پایتخت است. این روزها در شبکه های اجتماعی مختلف، کاربران تصویری از صف طولانی مردان کهن سال، زنان و کودکانی با بشکه های زرد رنگ همرسانی می کنند که در محلی منتظر هستند تا نوبت شان برسد و بشکه های شان را پر آب کنند.
این بخش کوچکی از مشکلاتی را که ساکنان شمال و غرب کابل این روزها با آن درگیر هستند روایت می کند و نشان می دهد که بحران کم آبی در این منطقه، بسیار نگران کننده است.
کارشناسان امور دلایل کاهش آب هـای زیر زمینی در شهر کابل را در کاهش میزان بارندگی طی سال‌هـای اخیر، افزایش بیش از حد جمعیت و به تناسب آن افزایش میزان مصرف آب، افزایش حفر چاههـای عمیق و غیر معیاری، افزایش آب نماهای غیر معیاری شهری، پارک‌‌هـای آبی و غیره عنوان می کنند.
همچنان آلودگی آب هـای زیرزمینی از طریق چاههـای فاضلاب خانگی از جمله مشکلات عمده‌ای می باشد که آب صحی آشامیدنی شهر کابل را بسیار کمتر از سال‌های گذشته ساخته و شهروندان بدون در نظر گرفتن نورم و استندرد حفر چاه ها، به گونه مسلسل دست به حفر غیر معیاری و غیر قانونی چاه ها می زنند.
در همین پیوند سید شاه عبدال انجنیر وزارت انرژی و آب که پایان نامه ماستری اش را هم در این باره نوشته است، چنین می گوید: «اساس مدیریت آب های سطحی و زیر زمینی در افغانستان را روش مدیریت حوزه های دریای تشکیل میدهد، که یکی از روش های خوب برای مدیریت آب به حساب می آید و بدین اساس افغانستان عمدتاً به پنج حوزه دریایی بزرگ تقسیم گردیده، روش هایی که برای مدیریت بحران آب آشامیدنی درکابل در طول دو دهه پسین از جانب وزارت انرژی و آب درنظر گرفته شده بود اعمار بند های ذخیروی شاه و عروس در ولسوالی شکر دره و بند شاه توت در جنوب کابل در للندر میباشد، بند شاه و عروس در شکر دره درین اواخر به پایه اکمال رسیده و آب گیری آن در اوایل سال ۱۴۰۰ آغاز گردیده است و بند شاه توت هنوز ساخته نشده است. اینکه تا چند سال دیگر این بندها میتوانند آب آشامیدنی کابل را تامین نمایند، به علت خشکسالی های جاری معلوم نیست، از جانب دیگر روش اعمار بند ها به تنهایی برای مدیریت بحران آب کافی نبوده، ادارات ذیربط باید روش های مدیریتی حوزه های آبگیر، ایجاد سر سبزی با استفاده از روش های جمع آوری و استفاده از آب باران را در ساحات آبگیر آغاز کنند. ادارات ذیربط برای کنترول بحران آب در مرکزو ولایات برنامه مدونی برای مقابله با بحران آب آشامیدنی و جلوگیری از استفاده بی رویه آب های زیر زمینی نداشته و ندارند ، عوامل عمده ایکه باعث تقویت بحران آب در مرکز میگردد شامل عوامل طبیعی مانند خشکسالی های چندین ساله و نبود تغذیه دوباره آبهای زیر زمینی ، تغیر اقلیم، عدم مدیریت درست منابع آب، عوامل غیر طبیعی مانند، نبود شیوه های کارآ و دقیق غرض مدیریت آب های زیر زمینی،از بین رفتن سطح جذبی زمین در اثر انکشاف نا متوازن شهری ، نبود آمار و اطلاعات کافی به منظور مدیریت آبهای زیر زمینی ، عدم موجودیت سیستم کانالیزاسیون شهری ، عدم همآهنگی میان اداره آب وادارات صادر کننده جواز شرکت های تولید آب آشامیدنی ، نبود قوانین و شیوه های استفاده از آب های زیر زمینی و ازدیاد نفوس که یکی از عوامل عمده در بحران آب آشامیدنی در مرکز و ولایات کشور به حساب میآید».
ادامه دارد
