اسلام عزیز، همواره پیروان خود را به تعاون، کمک و همکاری به همدیگر دستور داده است و خصوصاً کمک و تعاون با فقرا و مساکین را پُراجر و امر خیلی‌ها مستحسن توصیف کرده است.
حالا در تمام کشورهای اسلامی و خصوصاً در افغانستان، فقرا و نیازمندان زیادی وجود دارند که باید همراه شان تعاون و همکاری صورت بگیرد و آنان را از خطرات فقر، بیچارگی، گرسنگی و مرگ نجات داده شوند.
در این مورد نظام اسلامی و تاجران ملی بیشتر مسئولیت دارند تا امکاناتی که در اختیار شان قرار دارد، ازآنان دریغ نکنند و برای فقرا و مساکین و مستمندان برسانند.
از سوی دیگر عام مردم نیز مسئولیت ایمانی و وجدانی دارند تا از فقرا و بیچارگانِ همسایه خود، جویای احوال شوند و آنان را زیر پوشش مساعدت و همکاری خویش قرار بدهند.
امروز در افغانستان از مهاجران تازه برگشته گرفته تا زلزله‌زده گان و خیمه‌نشینانی که زیر برف زندگی می‌کنند، همه در وضعیت دردناکی قرار دارند و هر یک با صد مشکل زندگی دست‌وپنجه نرم می‌نمایند.
پس عموم ملت و خصوصاً نظام اسلامی ما و تاجران ملی و سرمایه‌داران کشور، بدون غفلت و تعلل به تعاون و همکاری اقدام کنند و نیازمندان و بیچارگان کشور را دستگیری نموده، زیر پوشش مساعدت، تعاون، خیرات و صدقات خویش قرار بدهند.
در این شکی نیست که اگر با فقیران و نیازمندان کشور همکاری لازم و درست از طرف حکومت، تاجران و سرمایه‌داران صورت بگیرد، به زودی مشکل آنان حل می‌گردد و آمار فقیر، بیچاره و نیازمند در سطح کشور کاهش قابل ملاحظه‌یی می‌یابد.
در غیرآن، فقر، بیچارگی و گرسنگی بیداد خواهد کرد و مشکلات و چالش‌ها بستر خود را به شکل وسیع و گسترده و دوامدار خواهد گستراند، که آنگاه جلوگیری این طوفان، به امر طاقت‌فرسا و دشواری مبدل خواهد شد.
پس هر مسلمان و هر هموطن با درک مسئولیت دینی، وجدانی و میهنی خود، نیازمندان را دستگیری کنند و برادران خود را با استفاده از ماه مبارک رمضان و این فرصت طلایی، از چنگال این روزگار تلخ و تاریک نجات بدهند.
به امید افغانستان آباد و مرفه
