افغانستان

معاون پیشین سازمان ملل متحد: غرب از «بازی بزرگ» در افغانستان دست بردارد

معاون پیشین سازمان ملل متحد گفته است که غرب باید از تعقیب سیاست «بازی بزرگ» در افغانستان دست بردارد و مردم این کشور را در اولویت قرار دهد، زیرا حدود ۲۸.۸ میلیون افغان به کمک فوری نیاز دارند، در حالی که در آگست ۲۰۲۱ این رقم ۱۸.۴ میلیون تن بود.

 

معاون پیشین سازمان ملل متحد گفته است که غرب باید از تعقیب سیاست «بازی بزرگ» در افغانستان دست بردارد و مردم این کشور را در اولویت قرار دهد، زیرا حدود ۲۸.۸ میلیون افغان به کمک فوری نیاز دارند، در حالی که در آگست ۲۰۲۱ این رقم ۱۸.۴ میلیون تن بود.

مارک مالوک براون، معاون پیشین سرمنشی سازمان ملل متحد، در مقاله ای که روز(سه شنبه 31 اسد) از سوی روزنامه «فایننشال تایمز» بریتانیا منتشر شد، گفت که غرب باید از تعقیب سیاست «بازی بزرگ» در افغانستان دست بردارد و مردم این کشور را در اولویت قرار دهد، زیرا حدود ۲۸.۸ میلیون افغان به کمک فوری نیاز دارند، در حالی که در آگست ۲۰۲۱ این رقم ۱۸.۴ میلیون تن بود.

وی افزوده که ایالات متحده امریکا و بریتانیا، با عدم به رسمیت شناختن  دیپلوماتیک امارت اسلامی، کاهش کمک‌ها، تحریم‌ها و مسدود کردن دارایی های افغانستان، بسیاری مایل اند شکست سیاست‌های شان در این کشور (افغانستان) را بپوشانند.

مارک ملوک براون، علاوه کرده که انزوای افغانستان بخشی از یک چرخه طولانی تر، رقابت جیوپولیتیکی و منطقه ای است که به طور مداوم نتوانسته است مردم افغانستان را در اولویت قرار دهد.

معاون پیشین سرمنشی سازمان ملل متحد خاطرنشان کرده که اولویت دادن به مردم عام افغانستان مستلزم تعامل با امارت اسلامی است، حتی اگر این به معنای دادن امتیازات به آن باشد.

وی تأکید کرده است که یک گروه تماس متشکل از قدرت‌های غربی، همسایگان افغانستان،              امارت اسلامی و جامعه مدنی به میان آید تا اهدافی از جمله ستراتیژی انسانی‌تر مبارزه با مواد مخدر، بهبود جریان کمک‌ها، به‌ویژه به زنان و دختران، و شفافیت بیشتر در مورد تحریم‌ها برای تشویق سرمایه گذاری خارجی در زمینه هایی مانند آبیاری را دنبال کند.

این مقام پیشین سازمان ملل متحد هم‌چنان ابراز داشت که گروه تماس می‌تواند با بازیگران خارج از حوزه امارت اسلامی برای ایجاد حکومت فراگیر گفتگو کند.

براون، با بیان اینکه همه طرف‌ها منفعت حیاتی در جلوگیری از سقوط افغانستان دارند، گفته است که قحطی، شکست دولت و حتی درگیری‌های جدید در افغانستان باعث بی ثباتی بیشتر پاکستان و منطقه و فرار پناهندگان بیشتر از کشور می شود.

به اساس گفته‌های او سیاست بازی بزرگ طی بیش از ۳۰ سال گذشته ما را به جایی که هستیم رسانده است. یک رویکرد جدید مدت‌هاست که به تعویق افتاده است.

این در حالی است که دو سال از حاکمیت امارت اسلامی در افغانستان می‎گذرد، اما تاکنون سازمان ملل متحد و هیچ کشور جهان آنرا به رسمیت نشاخته است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *