افغانستان در بین کشور های جهان بیشترین شهداء و معلولین را دارد

لیلما نوری
معلولین به عنوان یکی از بزرگترین اقلیت ها میباشد که جمعیتی بالغ بر یک دهم جمعیت جهان را تشکیل میدهد.
این افراد که بیش از دو سوم آنان در کشورهای در حال توسعه زندگی میکنند، مسلم است که آن ها به مانند سایر افراد، از کلیه حقوق و آزادی های اساسی که در اسناد حقوق داخلی و بین المللی معلولین به آن ها اشاره شده، بهره مند هستند.
براساس کنوانسیون حقوق اشخاص دارای معلولیت، کشورهای عضو، تضمین و تعهد می دهند که معلولین کشورشان از حقوقی همچون دسترسی به عدالت، شرکت در اجتماع، سلامتی ،توانمندسازی استقلال فردی و برابر سازی فرصت ها برخوردار باشند. کنوانسیون جهانی حقوق معلولان همچنین در بند های دیگر خود تاکید می کند که دولت های عضو باید موانع زندگی عادی معلولین را شناسایی و حذف کنند، همچنین از کشورها خواسته شده است که حق استاندارد مناسب زندگی و حمایت اجتماعی شامل اسکان دولتی، تسهیلات خدمات عمومی و دسترسی به اطلاعات برای معلولین گسترش یابد.
اما در افغانستان وجود نزدیک به یک میلیون معلول، آمارقابل توجهی از این افراد است.
علاوه برآن عوامل غیر طبیعی همانند نا امنی های چند دهه گذشته، روند روبه افزایش حوادث ترافیکی، حوادث طبیعی که قابل جلوگیری نیستند، آمار این افراد را با گذشت هر روز بیشتر ساخته است.
امروز تلاش تمام کشورها براین امر استوار است که معلولین بتوانند مستقل باشند و هویت وشخصیت خودرا به دیگران اثبات کنند، ولی پرسش های مهم در این خصوص این است که با کدام امکانات؟ با کدام حمایت ویژه؟ با کدام برنامه.
شکی نیست که افراد معلول هریک دارای تواناییها و محدودیتهای خاصی است، معلولین بهتر از هر کس دیگری می دانند که قابلیت و ظرفیت شان تا کجاست.
بااین وجود نیاز هایی از قبیل آموزش های علمی و فنی متناسب، تهیه وسایل صحی و کمکی، تلاش برای بازپسگیری بخشی از توانایی آنان، مشوره های روانشناسی، دسترسی به دوا و درمان و امکانات طبی، مهیا نمودن مکان ها و وسایل ورزشی، بالا بردن سطح آگاهی ها در رابطه با نحوه برخورد با افراد معلول و فرهنگ سازی توسط رسانه ها در موردشان صورت گیرد و باید ارادهی قوی برای اعاده نمودن نیازهای آنها وجود داشته باشد واز راه همدلی و همدردی بخشی از آلام ایشان نیز تسکین یابد.
فدا محمد یکی ازمعلولین میگوید:
« امارت اسلامی باید زمینههای تعلیم و تحصیل را برای آنها فراهم کند تا این قشر جامعه در آینده به بار دوش تبدیل نشوند و خود بتوانند با کار و فعالیت در جامعه درآمد داشته باشند و برای جامعه کارهایی را به پیش ببرند.»
به گفته اشخاص دارای معلولیت ابزارهای لازم برای آموزش اشخاص دارای معلولیت نیز در مراکز آموزشی و تحصیلی وجود ندارد.
اسلام الدین معلول دیگری میگوید:
« مشکلات روزانهی که معلولین با آن گلاویز هستند، میتوان به نبود تسهیلات مخصوص درسطح شهربرای معلولین اشاره کرد که زندگی روزمرۀ آنان را دچار مشکل میسازد. نبود خط مخصوص عبور برای معلولین در زینههای اماکن عمومی، نبود گذرگاههای ویژه در سرک و پیادهروها و در کل در نظر نگرفتن بخش بزرگی از جامعه در مهندسی و ساخت و ساز شهری از جمله مشکلات بزرگ فرا راه زندگی روزمرهی معلولین به شمار میرود.»
۹۰ درصد از افراد دارای معلولیت بیکار هستند و در این باره با مشکلات زیادی روبرو هستند.
معلولان از نهادهایی که با افراد دارای معلولیت سروکار دارند خواسته است تا برای حل مشکلات آنان اقدام کنند و مشکلات موجود در برابر افراد معلول را برطرف سازند. اجرای برنامههای بازتوانی برای کودکان دارای معلولیت ذهنی مهم خوانده شده و بر نقش حمایتی امارت اسلامی در مورد چنین افرادی تأکید شده است.
افغانستان در بین کشور های جهان بیشترین شهدأ و معلولان را دارد اما ازسوی مسئولان برای رعایت حقوق شهدا و معلولین توجه بیشتر صورت بگیرد چون معلولین شدیدأ نیاز به کمک دارند. وزارت کار و امور اجتماعی و شهدا و معلولین مکلف است تا به معلولین و خواسته های آنان رسیده گی لازم کند. چون آنان اند که بامظلومیت تمام این روز گار بالای شان تحمیل گردیده
است.