گزارش

دیدگاه شهروندان نگرانی مردم از افزایش سطح بیکاری در کشور

بیکاری ونبود زمینه اشتغال مناسب یکی از بحران های جدی فرا راه جوانان درکشور است، که منجربه فقراقتصادی گردیده، این امر سبب می شود تا ده ها هزار جوان تحصیل کرده، راه فرار را در پیش گیرند و به کشور های همسایه مهاجر شوند و با صد ها مشکل دست و پنجه نرم کنند، بیکاری در واقع یک مشکل جدی به حساب می آید که جامعه را به سوی ناهنجاری می کشاند، به همین اساس گزارشگر روزنامه ملی انیس با چند تن از شهروندان گفت و شنودی را انجام داده است که خدمت خوانندگان روزنامه تقدیم می گردد.

گزارشگر: نجیب

بیکاری ونبود زمینه اشتغال مناسب یکی از بحران های جدی فرا راه جوانان درکشور است، که منجربه فقراقتصادی گردیده، این امر سبب می شود تا ده ها هزار جوان تحصیل کرده، راه فرار را در پیش گیرند و به کشور های همسایه مهاجر شوند و با صد ها مشکل دست و پنجه نرم کنند، بیکاری در واقع یک مشکل جدی به حساب می آید که جامعه را به سوی ناهنجاری می کشاند، به همین اساس گزارشگر روزنامه ملی انیس با چند تن از شهروندان گفت و شنودی را انجام داده است که خدمت خوانندگان روزنامه تقدیم می گردد.

فیض الله کارشناس اموراقتصادی درمورد نرخ بیکاری دیدگاهش را چنین می گوید:  در گذشته ها اساساً روابط  اجتماعی برمبنای تقابل کار وکارفرما تأمین می شد، ولی برعکس امروزه بحث روی همکاری اجتماعی و سه جانبه بین دولت، کارگر و کارفرما مطرح است. در حال حاضر در افغانستان گراف میزان بیکاری به اوج خود رسیده است و زمنیه کار وفعالیت برای قشر کارگر چنان که شایسته و بایسته شان باشد میسر نیست، این روند بیکاری دارد از میلیون ها کارگراین سرزمین قربانی می گیرد.

زمینه اشتغال زایی و فراهم نمودن کار برای کارگر و قشرجوان مسؤلیت اساسی دولت ها و کارفرمایان می باشد، متأسفانه که در این قسمت کم توجهی صورت گرفته و برای زدودن بیکاری و فقر طرح ها و برنامه هایی  که درخور قناعت ملت و جامعه باشد صورت نگرفته است و گه‌گاهی نهادهای مربوطه دراین قبال از مسؤلیت خود شانه خالی می کنند. در حالی که کشور ما دارای جوان ترین جمعیت نیروی کاردرسطح‌کشورهای جهان است وسالانه حدود کم وبیش ده ها و صدها تن نیروی کار تولید شده به این جمع می پیوندند، در صورتی که پلان گذاری دقیق در استخدام این نیرو صورت نگیرد، در چند سال آینده، افغانستان با بحران و سیل بیکاری مواجه خواهد‌ شد که کنترول و مهارآن فرصت و زمان کافی را می طلبد.

بناءً مسؤلیت حکومت و سکتور خصوصی است که میزان بیکاری را کاهش دهند، چون میزان نیروی بیکار نشان دهنده رفتن به بحران است.

نثار احمد یک تن از شهروندان کابل در مورد وضعیت بیکاری چنین اظهار نظر کرد: در کشوری زندگی می کنیم که هر روز نا بسامانی، بدبختی، بحران، مشکلات و بیکاری موج می زند. هر روز، مادر در سوگ گرسنه ماندن فرزند خود می نشیند، پدری در غم نفقه اولاد خود نحوه سرمی دهد و هم چنان برادری از بیکاری برادر خود اشک می ریزد، خلاصه اینکه منشاء بیکاری از جایی سرچشمه می گیرد که پای کثیف دشمن در آن جا دخیل باشد، امروزه دشمنان قسم خورده این سرزمین مجاهد پرور هر روز به هر بهانه ای بخاطر به انجام نرسیدن اهداف شوم و پلید شان از ملت مظلوم ما قربانی می گیرند، تا به اهداف زشت خود برسند، دشمنان دین و اسلام همیشه در سعی وتلاش هستند تا فقر و بیکاری را دامن زده و ملت را در کام خود فروببرند و پلان های شوم شان را عملی سازند.

تبلیغات زهراگین شان در سراسرجامعه گسترش یافته است. سیل مهاجرت ها، فرار جوانان تحصیل کرده و مغزهای مخترع ما، همه وهمه، برنامه و پلان دشمنان اسلام است و در واقع بیکاری وفقر رابطه مستقیم با تحریم های اعمال شده توسط کشور های استعمارگر دارد.  این وضعیت پیش آمده شجاعت و تحرک دولت مردان ما را می طلبد تا مشت کوبنده ای به دهن دشمنان این وطن زده و پلان ها و برنامه های جامع را بخاطر زدودن فقر و بیکاری در کشور ایجاد کنند  تا میزان بیکاری کاهش یابد.

محمد اکبر باشنده کابل در مورد میزان بیکاری چنین می گوید: به همه واضح و روشن است که گراف و میزان بیکاری هر روز افزایش پیدا می کند و یک تعداد کارگران کارشان را از دست می دهند، مردم ما با چالش و مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، روحی و روانی روبرو هستند.

بیکاری در نفس و ذات خود سبب فقر و بیچارگی گردیده و منجر به امراض مختلف ذهنی و فزیکی می شود و جامعه را با یک سلسله ناهنجاری ها مواجه می سازد. بنابراین مسیر زندگی  مردم را تغییر داده و آنان را با تلخی و تنگ دستی روزگار مواجه  ساخته که اکثریت مردم ازاین ناحیه رنج می برند.

بطور مثال زمانی که ما در شهر گشت و گزار می نماییم و یا با دکاندار، کراچی وان، موتروان و امثال آن سرمی خوریم با اندک ترین حرف، شکوه و گله از بیکاری  و نبود کاردارند.

نورالدین یک تن از خوراکه فروشان مندوی کابل چنین ابراز نظر نمود: بیکاری و نبود زمنیه کار  برای قشرکارگر تأثیر منفی و بدی را گذاشته که این مساله بالای نرخ و نوای هم تاثیرات خود را داشته و توان خرید را از اکثریت آنان گرفته است.

کارکردن و چرخش پول رابطه مستقیم به بازار خرید و فروش دارد، که ما را از این ناحیه سخت نگران ساخته و ضربه سختی را به داد وستد زده است، ما به مشکل می توانیم کرایه دکان، بل برق، مالیات وضع شده و… را پرداخت نماییم. زمانی که کار وبار و فعالیت اقتصادی نباشد پیدا کردن پول هم کارآسانی نخواهد بود، تا کارگر خرید کند و نفقه خانواده خویش را تامین نماید. چون خرید و فروش خیلی کم رنگ گردیده و از طرف دیگر گراف قیمت ها هم مشکلزا شده است. هر روز قیمت ها درحال تغییراست، بخصوص مواد خوراکی که مردم بیشتر به مواد خوراکی مانند آرد، برنج، روغن و … نیازمند هستند، مثلاً یک بوری برنج سیله قبلاً 1800 الی ۲ هزار افغانی بود حالا به 2500 الی 3000 افغانی بالا رفته و یک بوری آرد که قبلاً 1250 افغانی به فروش می رسید اکنون به 2180 افغانی رسیده است، در حقیقت دادوستد ما وابسته به کاروفعالیت نیروی کار می باشد و اگر کاروبارنباشد تجارت ما فلج خواهد شد.

خواست ما از امارت اسلامی و سکتورخصوصی اینست که در قسمت فراهم سازی زمینه کاربرای قشرکارگر سعی و تلاش جدی به خرج داده و این بحران تباه کننده را به زودترین فرصت کنترول نماید.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *