واردات از طریق خط آهن سهولت برای تاجران

شماری از تاجران در شمال کشور می‌گویند که بیشتر از ۹۵ درصد معاملات تجاری شان را از طریق خط آهن انجام می‌دهند و صادرات و واردات از این طریق، نسبت به انتقالات به وسیله موتر و انتقال هوایی ارزان‌تر تمام می‌شود.

زمری نیرو نماینده شرکت تجارتی بشیر نوید در مزار شریف می گوید که در گذشته اکثر معاملات تجاری به وسیله موتر صورت می‌گرفت اما اکنون با ایجاد خط آهن، همه شرکت‌های تجارتی بیشتر از ۹۵ درصد معاملات تجاری خود را از طریق خط آهن انجام می‌دهند.

نیرو می‌گوید: «تیل و مواد خوراکی مانند تخم مرغ، دارو و دیگر مواد حساس به وسیله موتر به داخل افغانستان وارد می‌گردد.»

اداره ملی خط ‌آهن کشور می‌گوید که تنها در ماه ثور سال جاری ۴۲۷ هزار و ۵۹۵ متریک تن کالا از طریق خط ‌آهن، صادرو وارد شده است. به قول وی این رقم در سال گذشته ماهوار به حدود ۳۸۳ هزار متریک تن می رسید.

عبدالسمیع درانی سخنگوی اداره خط آهن گفته است که روزانه ۸ قطار کالا های تجارتی به افغانستان وارد می‌شود و روز یک قطار نیز محصولات افغانستان به کشورهای خارج صادر می‌گردد.

به گفته سخنگوی اداره خط آهن، در سال گذشته ۴،۶ میلیون متریک تن از طریق خط آهن انتقالات صورت گرفته است.

در حال حاضر افغانستان با چهار کشور خط آهن دارد. طول مجموعی خط آهن افغانستان تقریباً به ۲۷۲ کیلومتر می رسد.

آگاهان اقتصادی صادرات از طریق خط آهن را برای رشد صدور محصولات وطنی به خارج تاثیرگذار می‌دانند و می‌گویند که باید مشکلات در این زمینه برطرف ساخته شود.

شاکر یعقوبی آگاه اقتصادی می‌گوید که معاملات تجاری از طریق خط آهن سبب می‌شود که افغانستان تنها در انحصار دو کشور همسایه پاکستان و ایران نباشد. او علاوه نمود که معاملات تجاری سبب خواهند شد که محصولات و کالاهای های مختلف به قیمت ارزان از افغانستان به کشورهای آسیای میانه انتقال کند و زمینه فروش با سود بیشتر فراهم شود.

این آگاه اقتصادی تأکید می‌کند که مشکلات در قسمت خط آهن وجود دارد اما نباید این مشکلات سیاسی ساخته شود و باید از طریق تخنیکی و مسلکی حل و فصل گردد.

آقای یعقوبی می گوید که مشکلات در خط آهن نمی‌تواند مانع جدی برای معاملات تجاری از این طریق باشد.

افغانستان در چند سال اخیر از طریق دهلیز هوایی به کشورهای متعدد صادرات دارد، اما هزینه این راه صادراتی بسیار بلند

است.

هرچند برای اولین بار طرح خط آهن توسط شرکت های شوروی سابق و بریتانیا در افغانستان طرح ریزی شد، اما اولین قطار شهری از آلمان خریداری شد که اکنون لاشه اش در کابل افتاده است.

در دهه 1920 شاه امان الله از شرکت هنشل در شهر کسل آلمان ۳ لوکوموتیو خریداری کرد و آنها را در مسیر میان قصر دارالامان و شهر کابل به حرکت درآورد. مسافران با استفاده از واگن های برقی در این مسیر ۷ کیلومتری جا به جا می شدند.

در نتیجه جنگ های ویرانگر این قطارها هم همانند دیگر تاسیسات در افغانستان ویران شدند.

بقایای این قطارهای آلمانی هنوز هم در نزدیکی ویرانه قصر دارالامان به چشم می خورد.

گفته می شود که یکی از لوکوموتیوهایی که از آلمان خریداری شده بود، اکنون در موزیم کابل نگهداری می شود.

اطلاعاتی وجود دارد که در دهه 1950 شرکت بدیا ماشین فابریک آلمان پنج لوکوموتیو هایدرولیکی را برای یک مشتری ناشناس در افغانستان تهیه کرده بود که سرنوشت انتقال شان به افغانستان نامعلوم ماند.

حالا فقط یک خط آهن در مسیر بندر حیرتان به منظور انتقال کالاهای تجارتی و تانکرهای مواد سوخت حرکت می کند. یک قطار دیگر نیز از ترکمنستان و از طریق بندر تورغندی هرات به امتداد یک کیلومتر وارد خاک افغانستان می شود.

افغانستان در حال حاضر خدمات ترانسپورتی از طریق خطوط قطار ندارد، اما در نظر است که در آینده خط آهن از ایران و ترکمنستان به هرات آمده و بعد به خطوط آهن در شمال افغانستان وصل شود.

امیدواری برای گسترش خطوط آهن در افغانستان بیشتر شده است. همسایه های افغانستان نیز علاقمندی نشان داده اند که در این امر همکاری می کنند. ایران، ترکمنستان و برخی دیگر کشورهای منطقه خوشبین استند که از طریق امتداد خط آهن به این کشور مسیرها را کوتاه تر بسازند. اگر افغانستان به خط آهن منطقه وصل شود، می توان از آن طریق حتی به اروپا سفر کرد.